نقش ميانجي بازارگرايي در ارتباط بين گرايش كارآفريني و عملكرد

پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش ميانجي بازارگرايي بر ارتباط بين گرايش كارآفريني و عملكرد سازماني شركت‌هاي شيميايي و دارويي «بورس تهران» انجام ‌شده است. بدين منظور پرسشنامه‌اي طراحي‌ شد و پس از اطمينان از روايي و پايايي ابزار اندازه‌گيري به‌وسيله تحليل عاملي اكتشافي و تأييدي در ميان نمونه‌اي شامل 245 نفر از مديران شركت‌هاي صنايع شيميايي و دارويي توزيع شد. روش پژوهش از لحاظ هدف، كاربردي و از نظر روش جمع‌آوري داده‌ها، توصيفي پيمايشي و به‌طور مشخص مبتني بر الگوي معادلات ساختاري است. نتايج الگوي پژوهش نشان داد كه گرايش كارآفريني به‌طور مستقيم طبق الگوي تحليل مسير ارائه‌شده با عملكرد سازماني ارتباط مثبت و معنادار دارد؛ همچنين نتايج نشان‌ مي‌دهد اگر گرايش كارآفريني با بازارگرايي همراه باشد، تأثير آن بر عملكرد بيشتر و پايدارتر خواهد بود؛ بنابراين، تأثير غيرمستقيم گرايش كارآفريني بر عملكرد سازماني از تأثير مستقيم آن بيشتر است.