نقش پيش بيني كنندگي آرزوها، شفقت خود، حرمت خود و خودشناسي در اضطراب مرگ دانشجويان

زمينه و هدف: اضطراب مرگ پديده اي طبيعي است كه در غياب آن حيات انسان به خطر مي افتد، اما در صورتي كه از حد طبيعي خود خارج شود فرد را درمانده و مستأصل مي كند. اين پديده تحت تأثير عوامل گوناگوني قرار دارد. هدف پژوهش حاضر، تعيين نقش پيش بيني كنندگي آرزوها، شفقت و حرمت خود و خودشناسي در اضطراب مرگ دانشجويان بود.روش و مواد: روش پژوهش از نوع همبستگي بود. جامعه اين پژوهش كليه دانشجويان روانشناسي مقطع كارشناسي دانشگاه آزاد اسلامي واحد لاهيجان در سال تحصيلي 951394 بودند كه از ميان آنها تعداد 160 نفر با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند داده ها با استفاده از نمايه آرزو، مقياس شفقت خود فرم كوتاه، مقياس حرمت خود Rosenberg، مقياس خودشناسي انسجامي و مقياس اضطراب مرگ Templer به دست آمد و با روش همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه و نرم افزار SPSS20 تحليل شدند.  يافته ها: ميانگين (انحراف معيار) سن شركت گنندگان مرد، (6.4) 24.1 و شركت كنندگان زن (6.3) 23.7 بود. با افزايش ميانگين (انحراف معيار) نمره اهميت آرزوهاي بيروني (1.2) 6.2 (0.05 P)، احتمال دستيابي به آرزوهاي بيروني (1.1) 6.5 (0.05 P)، اهميت آرزوهاي خود جسماني (1.2) 7.1 (0.01 P)، احتمال دستيابي به آرزوهاي خود جسماني (1.1) 7.1 (0.05 P)، و حرمت خود (0.5) 3.4 (0.05 P)، ميانگين (انحراف معيار) نمره اضطراب مرگ (0.3) 2.5 افزايش مي يابد. همچنين با افزايش ميانگين (انحراف معيار) شفقت خود (5.0) 3.1، اضطراب مرگ كاهش مي يابد (0.01 P). اما خودشناسي انسجامي داراي ارتباط معناداري با اضطراب مرگ نبود. اهميت آرزوهاي خود جسماني (0.29=β) و حرمت خود (0.19=β) به طور معناداري واريانس اضطراب مرگ را تبيين مي كنند.نتيجه گيري: مطالعه نشان داد كه با افزايش اهميت آرزوهاي بيروني، احتمال دستيابي به آرزوهاي بيروني، اهميت آرزوهاي خود جسماني، احتمال دستيابي به آرزوهاي خود جسماني و حرمت خود، اضطراب مرگ افزايش يافت. همچنين با افزايش شفقت خود، اضطراب مرگ كاهش پيدا كرد اما خودشناسي انسجامي داراي ارتباط معناداري با اضطراب مرگ نبود.