مدل‌سازي مكاني فرونشست زمين در جنوب حوزه آبخيز ميناب با استفاده از سنجش‌ازدور و سيستم اطلاعات جغرافيايي

دشت ميناب در استان هرمزگان، در دهه‌هاي اخير رشد جمعيت را در كنار توسعه كشاورزي داشته است. بارش كم‌سال‌هاي اخير، خشك‌سالي‌هاي متوالي و محدوديت منابع آب سطحي، موجب حفر بي‌رويه چاه‌هاي آب در منطقه شده است. برداشت بي‌رويه از اين چاه‌ها، موجب عدم تعادل آبخوان منطقه شده و پايين رفتن سطح آب زيرزميني را به دنبال داشته است. پيامدهاي اين روند، باعث ايجاد و گسترش فرونشست‌ زمين در منطقه شده است. هدف از اين تحقيق، استفاده از تصاوير ماهواره‌اي راداري Semtinel1 سال‌هاي 1393 و 1397 و روش تداخل‌سنجي تفاضلي راداري در بررسي ميزان و گسترش فرونشست‌ زمين است. نتايج پردازش‌هاي انجام‌شده بر روي اين تصاوير نشان داد كه در دوره مطالعاتي، حدود 13سانتي‌متر فرونشست داشته است. بعد از صحت‌سنجي پهنه‌بندي انجام‌شده با واقعيت‌هاي زميني (شهريور 1397)، به‌منظور تشخيص رابطه فرونشست با ميزان تغييرات و افت سطح آب زيرزميني، ارتفاع سطح زمين و شيب، تحليل‌هاي فضايي انجام و ميزان همبستگي هر يك از فاكتورهاي مذكور با تراكم رخداد فرونشست محاسبه گرديد. تحليل خودهمبستگي فضايي و شاخص موران خوشه ‏اي بودن رخداد فرونشست تحت تأثير تغييرات سطح آب در منطقه موردمطالعه را به ميزان 0.925 نشان داد. همچنين بالا بودن امتياز توزيع نرمال استاندارد (z) و پايين بودن مقدار سطح معني‌داري (p_value) نشان‌دهنده رابطه خودهمبستگي قوي 1.89 و 0.06 بين عناصر موردمطالعه است.