بررسي تأثير تغييرات كاربري هاي اراضي بر جزاير حرارتي شهرميناب با استفاده از رويكردهاي طبقه بندي جنگل تصادفي و واكاوي خودهمبستگي فضايي

هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير تغييرات كاربري اراضي در شهر ميناب بر تغييرات جزاير حرارتي شهري (UHI) با استفاده از روش طبقه بندي جنگل تصادفي و آمار فضايي بر روي تصاوير TM و OLI لندست طي سال هاي 1988، 1998، 2008 و 2018 بود. ابتدا با استفاده از الگوريتم هاي پنجره مجزا و تك‌ كاناله دماي سطح زمين محاسبه شد. نقشه كاربري هاي اراضي با استفاده از روش نظارت‌شده جنگل تصادفي تهيه و ميزان كارايي آن با دو معيار صحت كلي و ضريب كاپا ارزيابي گرديد. به‌ منظور بررسي خودهمبستگي فضايي و الگوي پراكنش لكه‌هاي داغ از دو آماره موران محلي و اَنسِلين و گتيس اُرد جي استفاده شد. در سال 1988 كاربري هاي پوشش گياهي، اراضي باير و ساخت و سازهاي شهري به ترتيب 30.1، 32.53، 37.37 درصد از مساحت شهر را به خود اختصاص داده اند. در سال 2018 مساحت اين نواحي به ترتيب 16.36، 9.56 و 74.08  درصد شده اند. براي اراضي باير و پوشش گياهي به ترتيب كاهش سطح به ميزان سه برابر و دو برابر مشاهده شد، درحالي‌كه اراضي شهري بيشتر از دو برابر افزايش سطح داشته اند. مقادير محاسباتي براي شاخص نسبت جزاير حرارتي شهري (URI) درسال هاي 1988، 1998، 2008 و 2018 به ترتيب 0.45، 0.34، 0.11 و 0.22 بود. نتايج دو آماره فضايي مورداستفاده نشان دهنده الگوي خوشه اي براي جزاير حرارتي شهر ميناب بود. در ضمن تطابق بسيار خوبي بين نتايج آماره گتيس اُرد جي (تحليل فضايي لكه‌‌هاي داغ) و آماره موران محلي (خودهمبستگي فضايي) در مورد الگوي فضايي خوشه‌هاي گرم و سرد مشاهده شد.