ارائه مدل انحراف خلاق: رويكرد كيفي

هدف: امروزه انحراف خلاق تنها عاملي است كه مي تواند منجر به خلاقيت و نوآوري هاي جديد در سازمان ها گردد. هدف غايي از انجام اين پژوهش، ارائه مدل انحراف خلاق به‌عنوان يك رفتار ناسازگار فردي با استفاده از يك رويكرد كيفي است. طراحي/ روش‌شناسي/ رويكرد: جهت شناسايي مقوله ها از مصاحبه نيمه ساختاريافته با خبرگان با طرح پرسش هايي باز و با روش نمونه گيري نظري استفاده شد. تجزيه‌وتحليل داده هاي كيفي اين پژوهش بر اساس دستورالعمل استراوس و كوربين شامل سه مرحله اصلي كدگذاري اطلاعات انجام گرديد. يافته‌هاي پژوهش: طبق نتايج، مؤلفه مديريتي و سازماني (شرايط علي)، فشار ساختاري (پديده اصلي)، انحراف خلاق (راهبرد كنش/واكنش)، ويژگي هاي كنشگران (زمينه)، شرايط مديريتي و بيوگرافيك (شرايط مداخله اي) و پيامدهاي مثبت و منفي در سطح فردي و سازماني (پيامدها) استخراج و مدل انحراف خلاق توسعه يافت. محدوديت‌ها و پيامدها: در ميان بديل هاي مختلف واكنش كاركنان به دستورات مدير، يكي از آن‌ها سرپيچي بوده است كه در اين پژوهش مورد رصد واقع شد. درحالي كه ساير بديل ها همچون بوتلينگ كه شباهت بسياري به انحراف خلاق دارد در پژوهش هاي آتي نيز بايستي مورد توجه قرار گيرد. پيامدهاي عملي: خروجي اين پژوهش مي تواند گامي در جهت چگونگي تكامل ايده هاي خلاق كاركنان باشد. ابتكار يا ارزش مقاله: پژوهش حاضر با در نظر داشتن اشتراكات بين دو پديده انحراف و خلاقيت، پيش فرض هاي قبلي در خصوص تقسيم بندي مثبت و منفي اين پديده را درهم‌شكسته و انحراف خلاق را به‌عنوان پديده اي خنثي معرفي مي كند.