كاربرد رگرسيون فازي در تبيين ارتباط بين مديريت زنجيره تأمين و عملكرد مالي

در بازار رقابتي كنوني، عملكرد مناسب زنجيره تأمين نقش كليدي در موفقيت يك سازمان دارد. به نظر مي­رسد نبود حلقه ارتباطي بين عمليات زنجيره تأمين و عملكرد مالي، به‌دليل دشواري استفاده از معيارهاي عملياتي اندازه‌گيري زنجيره تأمين در تفسير اهداف مالي باشد. هدف اين پژوهش بررسي ارتباط بين مديريت زنجيره تأمين و عملكرد مالي (معيارهاي حسابداري و مبتني بر بازار)، بر اساس داده‌هاي 108 شركت پذيرفته‌شده در «بورس اوراق بهادار تهران» طي سال 1384 تا 1392 است. در اين راستا، 4 فرضيه بر مبناي مدل مرجع عمليات زنجيره تأمين (SCOR) تدوين شده است. روش آماري مورداستفاده رگرسيون فازي بوده و براي آزمون فرضيه‌هاي پژوهش دو مدل بر اساس متغيرهاي وابسته برآورد شده است. بر اساس نتايج، متغيرهاي رشد فروش (ويژگي قابليت اتكا، مسئوليت‌پذيري و انعطاف‌پذيري زنجيره تأمين) و بازده سرمايه در گردش (ويژگي مديريت دارايي‌هاي زنجيره تأمين) رابطه مثبتي با عملكرد مالي (متغير ارزش بازار دارايي‌ها) دارند؛ همچنين متغيرهاي بهاي تمام‌شده (ويژگي هزينه‌هاي زنجيره تأمين) و دوره تبديل وجه نقد (ويژگي مديريت دارايي‎هاي زنجيره تأمين) رابطه منفي با عملكرد مالي (متغير بازده دارايي‌ها) دارند. نتايج اين تحقيق مي‌تواند در جهت توجه بيشتر مديران و متخصصان مالي به مفاهيم مديريت زنجيره تأمين، مؤثر واقع شود.