طراحي مدل سنجش تاب‌آوري زنجيره‌ تأمين با رويكرد مدل‌سازي معادلات ساختاري

امروزه پيچيدگي هاي محيط كسب‌وكار، عدم اطمينان و نوسانات محيطي، زنجيره تأمين را در برابر انواع مختلفي از خطرات آسيب پذير كرده است؛ بنابراين مديريت زنجيره تأمين بايد به سمت رويكردهاي متفاوت و نوآورانه اي حركت كند تا بتواند قابليت هاي مواجهه با اين خطرات را بهبود بخشد. پژوهش حاضر قصد دارد تا ضمن بررسي هرچه بيشتر مفهوم تاب آوري زنجيره تأمين و مطالعات صورت گرفته در اين حوزه، مدلي جامع براي سنجش ميزان تاب آوري زنجيره تأمين با استفاده از رويكرد مدل‌سازي معادلات ساختاري ارائه دهد. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل كليه كارشناسان ستادي واحد‌هاي توليد، توزيع و فروش «شركت ايران‌خودرو» است و به‌منظور جمع‌آوري داده‌هاي پژوهش از ابزار پرسشنامه، شامل 49 سؤال با طيف پنج گزينه‌اي ليكرت استفاده شد. نتايج اجراي مدل نشان داد كه متغير هاي انعطاف پذيري، فرهنگ مديريت ريسك، همكاري، افزونگي و چابكي به ترتيب بيشترين نقش را در تبيين تغييرات تاب آوري زنجيره تأمين دارند و مدل پژوهش توانسته بيش از 99 درصد از اين تغييرات را تبيين كند.