ارتقاي بنيان‏‌هاي نظري مفهوم حريم در مسكن معاصر از منظر روانشناسي محيطي، نمونۀ موردي: برج مسكوني ميلاد تبريز

بيان مسئله: بي‌حد و مرز بودن فضاها در بسياري موارد سبب ازبين‌رفتن آرامش مورد نياز افراد و عدم احساس قلمرو و همچنين باعث ارتباطات فضايي ناخواسته با يكديگر مي‌شود. از لحاظ كالبدي، درصورت نبود كنترل و مانعي براي ارتباطات در مرز فضايي، سبب ارتباطات بويايي، بصري، صوتي و دسترسي و نقض انواع حريم‌ها و در نهايت باعث نقض حريم رواني براي كاربران مي‌شود. هدف: نوشتار حاضر، با تعيين عوامل مؤثر بر تأمين حريم در فضاي مسكن معاصر از ديدگاه روانشناسي محيطي، درصدد ارتقاي بنيان‌هاي نظري مفهوم حريم است. روانشناسي محيطي، با هدف درك رابطۀ حريم خصوصي با عرصه‌هاي زندگي اجتماعي، رفتار انسان را مطالعه مي‌كند. روش تحقيق: اين تحقيق از نوع توصيفيتحليلي با روش پژوهش از نوع استدلال منطقي است. نتيجه‌گيري: نمود معمارانۀ شاخص‌هاي عرصه‌بندي فضايي، مرز فضايي، فضاي بينابين، سلسله‌مراتب و عمق فضايي در پاسخ به نيازهاي انساني، شامل ايمني، احترام، درون‌گرايي و قلمروپايي در مسكن معاصر، خلاصه مي‌شود. نتيجۀ اصلي تحقيق روي 6 نوع تيپ پلان متفاوت از واحدهاي برج مسكوني ميلاد تبريز حاكي از آن است كه كنترل ارتباطات فضايي در طرح معماري منجر به كنترل ارتباطات رفتاري در تعاملات انساني مي‌شود كه از مهم‌ترين فاكتورهاي تأمين انواع حريم‌ها ازجمله حريم بصري، دسترسي و...، و در نهايت حريم رواني در مسكن معاصر است.