بررسي مقايسه‌ي ميزان بهبودي زخم پاي ديابتي در درجات مختلف نوروپاتي

COMPARISON OF DIABETIC FOOT ULCER HEALING IN DIFFERENT SEVERITY CLASSIFICATION OF NEUROPATHY

مقدمه: يكي از مشكلات رايج بيماران ديابتي، نوروپاتي محيطي است. و افزايش خطر ايجاد زخم پا و آمپوتاسيون از عوارض نوروپاتي ديابتي است. هدف از انجام اين مطالعه، بررسي مقايسه ميزان بهبودي زخم پاي ديابتي در درجات مختلف نوروپاتي است. روش‌ها: اين مطالعه از نوع گذشته‌نگر است كه در يك بازه‌ي زماني دو ساله از فروردين 1395 تا اسفند 1396 به‌صورت مقطعي با توجه به اطلاعات مندرج در پرونده بيماران مبتلا به ديابت داراي زخم پاي نوروپاتيك مراجعه كننده به كلينيك شماره‌ي يك ديابت و بيماري‌هاي متابوليك پژوهشگاه علوم غدد دانشگاه علوم پزشكي تهران به بررسي شاخص‌هاي بهبودي زخم شامل مساحت، عمق و مدت زمان التيام پرداخته است. بر اين اساس تغيير مساحت و عمق زخم بيماران طي مراجعات آنها در ماه‌هاي نخست، سوم و ششم ارزيابي و گزارش شد. داده‌هاي حاصل از مطالعه با استفاده از نرم افزار spss نسخه 16 مورد تحليل آمار توصيفي و استنباطي قرار گرفتند. يافته‌ها: نتايج حاصل از بررسي پرونده بيماران مبتلا به زخم نوروپاتيك گوياي آن بود جنس مذكر در مقطع سني 56 تا 65 سال بيشترين فراواني را داشتند. به علاوه غالب اين بيماران مبتلا به ديابت نوع دو ( 79%) بودند. ميزان بهبودي زخم كه شاخص اندازه گيري آن مساحت و عمق زخم در سه دوره‌ي زماني بوده در درجات مختلف نوروپاتي با همديگر تفاوت داشت؛ در سطح خفيف نوروپاتي ميزان مساحت و عمق زخم سريع‌تر كاهش يافته ولي در نوروپاتي شديد، مدت زمان بهبودي زخم در دو شاخص مساحت و عمق زخم، طولاني‌تر بود. با افزايش مدت ابتلا به ديابت به همان نسبت بهبودي نيز زمان بر شده و نيز با بالا رفتن سن ميزان بهبودي زخم نيز كاهش پيدا كرده است (0/001=P-value). نتيجه گيري: شواهد نشان مي‌دهد كه شناسايي زودرس نوروپاتي مي‌تواند باعث كاهش بروز زخم پاي ديابتي و قطع عضو شود. با توجه به اينكه ميزان بهبودي سايز و نيز عمق زخم در افراد ديابتي مبتلا به نوروپاتي شديد به كندي صورت مي‌گيرد ضرروري است تا با انجام مداخلات مراقبتي و آموزشي پيشگيري مدار، از آسيب پا جلوگيري نمود.

Background: Peripheral neuropathy is one of the most common problems in diabetic patients. The increased risk of Diabetic Foot Ulceration (DFU) and amputation would be a complication of diabetic neuropathy. The aim of this study was to compare the DFU healing in different severity classification of neuropathy. Methods: This is a retrospective study that was conducted over a two-year period from April 2016 to March 2018 according to the information of patients records with Diabetes Mellitus (DM) referred to clinic of diabetes and metabolic disorders of Endocrinology and Metabolism Research Institute of Tehran University of Medical Sciences. Wound healing criteria including area, depth and healing duration were studied. Accordingly, changes in the area and depth of wounds were evaluated and reported during the first, third and sixth months after baseline. Data were analyzed using descriptive and inferential statistics using SPSS software version 16. Results: The results of the study of patients with neuropathic ulcer showed that males and age group of 56 to 65 years had the highest frequencies. In addition, most of these patients suffered from type 2 DM (79%). The rate of wound healing, which was measured by area and depth of wound in three time periods, differed in different severity classification of neuropathy; at mild level of neuropathy the area and depth of wound decreased faster but in severe neuropathy, duration of wound healing in both mentioned criteria has increased. Regarding to the increase in the duration of DM, the healing time increased too. However the rate of wound healing decreased with increased age (p-value = 0.001). Conclusion: Evidence suggests that early identification of neuropathy can reduce the incidence of DFU and amputation. Due to the slow healing of the size and depth of the wound in diabetic patients with severe neuropathy, it is necessary to prevent DFU by conducting preventive care and educational interventions.