تحليل اثرات واسطه‌اي مؤلفه‌هاي مديريت دانش در بهبود عملكرد منابع انساني

هدف: هدف پژوهش حاضر تحليل اثرات واسطه‌اي مؤلفه‌هاي مديريت دانش در بهبود عملكرد منابع انساني بر پايه الگوي پايه‌هاي ساختمان مديريت دانش پروست و همكاران (2000) مي‌باشد.روش: اين پژوهش از نظر ماهيت پيمايشي تحليلي و از نظر هدف كاربردي صورت گرفته است. جامعه آماري در اين پژوهش 370 نفر از كاركنان شركت‌هاي پتروشيمي منطقه ويژه اقتصادي انرژي پارس جنوبي مي‌باشد. براي گردآوري داده‌ها از پرسشنامه استفاده شده است. داده‌ها به كمك دو نرم افزار SPSS21، Lisrel8 و آزمون‌ها‌ي آماري توصيفي و استنباطي(كولموگروف اسميرنوف، اسپيرمن و رگرسيون گام به گام) مورد تجزيه و تحليل قرارگرفتند.يافته‌ها: ضريب همبستگي در سطح خطاي (0/05 p) بين ابعاد مديريت دانش به ترتيب براي بعدتشخيص دانش(0/254) تحصيل دانش (0/183) تسهيم دانش (0/176) توسعه دانش (0/165) به كارگيري دانش (0/217) و نگهداري دانش (0/313) به دست آمد. همچنين براساس تحليل رگرسيون،بعدتشخيص دانش با (0/76) تحصيل دانش (0/81) تسهيم دانش (0/85) توسعه دانش (0/83) به كار گيري دانش (0/85) و نگهداري دانش (0/80) عملكرد منابع انساني را تبيين نمودند. نتيجه گيري: بر پايه نتايج به دست آمده از اين پژوهش، همبستگي بين سازه ها و عامل هاي پژوهش و همچنين برازشكلي مدل مورد تأييد قرار گرفت. بر پاي الگوي پژوهش تمامي ابعاد مديريت دانش با عملكرد منابع انساني ارتباط مثبت و معني داري دارند. از ميان ابعاد مديريت دانش بعد نگهداري دانش بيشترين ارتباط و بعد توسعه دانش كمترين ارتباط با عملكرد منابع انساني دارد. افزون بر اين، از بين شش بعد مديريت دانش، بعد به كارگيري دانش و تسهيم دانش بيشترين تأثير بر عملكرد منابع انساني در شركتهاي پتروشيمي دارد