سنجش و بررسي ميزان مشاركت شهروندان در امور شهري و عوامل مؤثر بر آن(مطالعه موردي: شهر سنندج)

از نيمه دوم قرن بيستم مفهوم مشاركت با نگرشي نو، به موضوع كليدي در برنامه‌هاي توسعه، به خصوص برنامه‌هاي توسعۀ شهري بدل شده است. براي تقويت و گسترش امر مشاركت مردم در برنامه‌ريزي، شناخت عوامل مؤثر بر اين امر ضروري است. هدف از انجام اين تحقيق، بررسي ميزان مشاركت شهروندان در امور شهري و عوامل مؤثر بر آن در بين شهروندان شهر سنندج است. روش تحقيق پيمايشي توصيفي است. جامعه آماري پژوهش را كليه ساكنان شهر سنندج تشكيل داده و حجم نمونه 383 نفر است كه به شيوۀ نمونه‌گيري متناسب با حجم در مناطق سه‌گانه شهر سنندج انتخاب شده‌اند. روايي و پايايي پرسشنامه نيز با استفاده از روش اعتبار صوري و ضريب آلفاي كرونباخ مورد بررسي قرار گرفته است. به منظور تحليل داده‌ها نيز از آزمون‌هاي t، توكي (Tukey)، پيرسون، تحليل رگرسيوني و تحليل مسير جهت شناسايي اثرات مستقيم و غيرمستقيم متغيرها استفاده گرديد. يافته‌هاي اين تحقيق نشان مي دهد كه ميزان مشاركت مردم در امور شهري با ميانگين 67/2 پايين‌تر از حد متوسط (در بازه0 5) قرار دارد. هم‌چنين نتايج آمار استنباطي و آزمون فرضيات، نشان داد كه بين متغيرهاي ميزان رضايت از عملكرد شهرداري، پايگاه اقتصادي اجتماعي، تعلق به محلۀ زندگي، استفاده از رسانه‌هاي جمعي، آگاهي از نحوه تهيه و اجراي طرح‌هاي توسعۀ شهري، اعتماد به مديران شهري، عضويت در انجمن‌هاي محله‌اي، سن و جنس رابطۀ معناداري وجود دارد. استفاده از مدل تحليل مسير نشان مي­دهد كه مقدار ضريب تعيين 62 درصد از مجموعه تغييرات متغير وابسته توسط مدل تحليلي پژوهش را تعيين مي‌كند كه در آن مولفه رضايت از عملكرد شهرداري با ضريب 401/0 تأثيرگذارترين و  مؤلفه‌هاي استفاده از رسانه‌هاي جمعي، آگاهي از نحوه تهيه و اجراي طرح‌هاي توسعۀ شهري، عضويت در انجمن‌هاي محله‌اي،  تعلق به محله زندگي، پايگاه اقتصادي اجتماعي افراد، اعتماد به مديران شهري، جنس و سن در رتبه‌هاي بعدي اثرگذاري قرار دارند.