بررسي جامعه‌شناختي ميزان همگرايي قوميت‌هاي (فارس، ترك، لر) استان همدان

ايران كشوري چند قوميتي است و موضوع همگرائي يا واگرائي قومي در ارتباط با انسجام اجتماعي و وفاق اجتماعي عام بسيار مهم است. نوشتار حاضر، سعي كرده است از منظر جامعه‌شناختي ميزان همگرايي را بين قوميت‌هاي فارس، ترك و لر در استان همدان بنگرد و نيز عوامل مؤثر بر آن را شناسائي و تحليل نمايد. جهت تبيين نظري اين موضوع از نظريۀ نوسازي (توسعۀ فرهنگ و ارتباطات)، ايدۀ جامعۀ مدني درباره شهروندي و ديدگاه احساس محروميت نسبي استفاده به عمل آمده است. روش تحقيق حاضر پيمايشي و نمونه‌گيري خوشه‌اي چند مرحله‌اي و متناسب با حجم جامعۀ آماري تعداد 384 نفر از شهروندان استان بر اساس سه فرضيه اصلي؛ وضعيت فرهنگي و ارتباطي افراد، ميزان پذيرش اصول شهروندي توسط آنان و ميزان احساس محروميت نسبي مورد بررسي و آزمون قرار گرفته است. البته جهت سنجش سطوح تعاملات بين افراد از طيف فاصلۀ اجتماعي بوگاردوس استفاده شده است. از جمله مهم‌ترين نتايج اين تحقيق، شناخت مهم‌ترين عوامل تأثيرگذار بر همگرايي قومي شامل: ميزان سرمايۀ اجتماعي، ميزان پذيرش اصول شهروندي، ميزان رضايت‌مندي از زندگي، ميزان مشاركت در امور اجتماعي و سياسي، سن، وضعيت فرهنگي و ارتباطي افراد، ميزان احساس محروميت نسبي و ميزان دسترسي به رسانه‌هاي ارتباطي و عدم ارتباط بين وضعيت تأهل، وضعيت اشتغال و خاستگاه اجتماعي افراد با ميزان همگرايي قومي آنان بوده و نتايج تحليل مسير نيز بيانگر تبيين مقدار 8/0 از ميزان همگرايي قومي توسط متغير‌هاي تأثيرگذار فوق بوده است.