پيش‌بيني سلامت روان‌شناختي بر مبناي نظريۀ راهبردهاي كنترل در پهنۀ زندگي در مناطق برخوردار و غيربرخوردار

پژوهش‌هاي اجتماعي، حاكي از وخامت سلامت روان‌شناختي افراد مناطق نابرخوردار است. راهبردهاي كنترلي اشتياق به هدف، مي‌تواند در تبيين چرايي اين وضعيت كارگشا باشد. پژوهش حاضر با همين هدف، يعني پيش‌بيني سلامت روان‌شناختي بر مبناي نظريۀ راهبردهاي كنترل در پهنۀ زندگي در مناطق برخوردار و نابرخوردار انجام شده است. نمونۀ پژوهش شامل 1188 نفر از كاركنان سازمان‌ها و شركت‌هاي مختلف از سراسر ايران بوده است كه از دو منطقه برخوردار و نابرخوردار انتخاب شدند. براي تعيين اين مناطق، از نتايج حاصل از يك پژوهش ديگر استفاده شد كه قبلاً انجام شده بود. دانشجويان روان‌شناسي دانشگاه اصفهان، بر اساس محل سكونت، در جمع‌آوري داده‌ها شركت جستند. در انتخاب، از شيوۀ تصادفي استفاده نشد و با توجه به اهداف پژوهش شيوۀ همتاساي به كار گرفته شد. ابزارهاي پژوهش شامل مقياس‌هاي تقاضاهاي كاري، راهبردهاي كنترلي و سلامت روان‌شناختي بودند. يافته‌ها نشان داد كه سطوح تغيير در تقاضاهاي كاري، استفاده از راهبردهاي كنترلي اشتياق به هدف و عدم اشتياق به هدف در مناطق نابرخوردار بيشتر و سلامت روان‌شناختي در اين مناطق كمتر است. رابطۀ بين تقاضاهاي كاري و راهبردهاي كنترلي عدم اشتياق به هدف در اين مناطق با سلامت روان‌شناختي، منفي بود و اين رابطه در مورد اشتياق به هدف، مثبت بود. بنابراين استفاده از راهبردهاي كنترلي در شرايط محروميت، مي‌تواند اثرات منفي تغيير تقاضاهاي مربوط به كار را در كوتاه مدت كاهش دهد اما در درازمدت به سلامت روان‌شناختي پايين‌تر منجر مي‌گردد.