بررسي اثر تيمار گرمائي و قارچ‌كش بر كنترل آلودگي كشت درون شيشه‌اي سوخ نرگس (Narcissus tazetta L.)

موفقيت در تكنيك كشت بافت، به خصوص در رابطه با گياهان سوخ‌دار، به ميزان كنترل آلودگي ميكروبي در طي دوره كشت وابسته مي‌باشد. اعمال تيمارهاي مختلف نظير تيمار گرمايي و كاربرد قارچ‌كش‌هاي مختلف مي‌تواند به كنترل آلودگي ميكروبي و به دنبال آن، افزايش درصد زنده‌ماني ريزنمونه‌ها كمك نمايد. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسي اثر تيمار گرمايي و كاربرد قارچ‌كش بنوميل بر كاهش آلودگي كشت درون شيشه‌اي گياه نرگس، به صورت آزمايش فاكتوريل در قالب طرح كاملا ‌تصادفي با 2 عامل شامل غلظت قارچ‌كش بنوميل در محيط كشت (يك و دو در هزار)، اعمال و يا عدم اعمال تيمار گرمايي (2 سطح) با 10 تكرار انجام شد. به منظور اعمال تيمار گرمايي از آب گرم 54 درجه سانتي‌گراد به مدت يك ساعت استفاده گرديد. از محيط كشت پايه MS تكميل شده با تنظيم‌كننده‌هاي رشد BA (1 ميلي‌گرم در ليتر) و NAA (0.2 ميلي‌گرم در ليتر) براي كشت ريزنمونه‌هاي فلس جفتي استفاده شد. نتايج پژوهش حاضر نشان داد با وجود آنكه كمترين درصد آلودگي در شرايط اعمال تيمار گرمايي و كاربرد دو گرم در ليتر بنوميل حاصل شد، ولي با اين حال بيشترين درصد قهوه‌اي شدن ريزنمونه‌ها نيز در اين تيمار مشاهده شد كه منجر به كاهش پتانسيل باززايي ريزنمونه‌ها شد. لذا با در نظر گرفتن درصد قهوه‌اي شدن، درصد باززايي و درصد آلودگي ريزنمونه‌ها، عدم اعمال تيمار گرمايي و كاربرد محيط كشت حاوي يك گرم در ليتر قارچ‌كش بنوميل جهت كشت ريزنمونه هاي فلس جفتي گياه نرگس توصيه مي‌گردد.