ارائه الگويي براي آموزش چند فرهنگي در نظام آموزش عالي: واكاوي ديدگاه‌ هاي متخصصان اين حوزه در ايران

هدف: هدف از پژوهش حاضر، ارائه الگويي براي آموزش چند فرهنگي در نظام آموزش عالي ايران بود. به‌منظور نيل به اين هدف از رويكرد كيفي و روش پديدارشناسي استفاده شد. جامعه پژوهش شامل تمامي ‌متخصصان و صاحبنظران آموزش چندفرهنگي در ايران بود كه با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند و بر مبناي اشباع نظري يافته‌ها، تعداد 15 نفر از آن‌ها، به‌عنوان نمونه، انتخاب شدند. روش: روش پژوهش در اين مطالعه، پديدارشناسي است. ابزار گردآوري داده‌ها، مصاحبه بدون ساختار و روش تحليل آن نيز روش تحليل موضوعي كيفي بود. يافته‌ها: يافته‌هاي اين پژوهش نشان داد كه براي حاكم كردن رويكرد چندفرهنگي در نظام آموزش عالي كشورمان ابتدا لازم است كه زيرساخت‌ها و پيش‌شرط‌هاي لازم كه شامل سياست‌گذاري چندفرهنگي و نيروي انساني چندفرهنگي است فراهم شود و سپس با تكيه بر استراتژي‌هاي آموزشي كلان  (در سطح دانشگاه و وزارتخانه) و استراتژي‌هاي خرد (در سطح كلاس درس) به نيازهاي متنوع فرهنگي دانشجويان از اقليت‌هاي فرهنگي پاسخ داد. استراتژي‌هاي كلان شامل طراحي رشته‌هاي خاص براي اقليت‌هاي فرهنگي، ارائه دروس اختياري و عمومي‌ براي دانشجويان هر خرده فرهنگ، طراحي دروسي براي آشنايي فرهنگ‌ها با يكديگر و مجهز كردن منابع و مراجع كتابخانه‌اي و اطلاعاتي دانشگاهي به منابعي از فرهنگ‌ها و زبان‌هاي مختلف مي‌باشد. استراتژي‌هاي خرد نيز شامل ارائه نمونه‌ها و مصاديق فرهنگي، تعريف پروژه‌ها و تحقيقات كلاسي يا پايان نامه در قالب مسأله‌‌هاي خاص فرهنگي و در نهايت استفاده از راهبردهاي ياددهي - يادگيري مشاركتي مي‌باشد