تأثير به كارگيري عصاره آويشن شيرازي و تغييرات چربي جيره‌اي بر عملكرد و ثبات اكسيداتيو لاشه جوجه‌هاي گوشتي

اين آزمايش به منظور بررسي تأثير عصاره آويشن شيرازي و چربي جيره‌اي بر عملكرد و ثبات اكسيداتيو لاشه جوجه‌هاي گوشتي (سويه راس 308، با نسبت مساوي نر و ماده) انجام شد. طرح مورد استفاده در آزمايش، طرح كاملاً تصادفي با 6 تيمار، 4 تكرار و 10 قطعه جوجه در هر تكرار بود. مصرف خوراك، افزايش وزن و ضريب تبديل خوراك به صورت دوره‌اي و در پايان دورهاي آغازين، رشد و پاياني اندازه‌گيري شدند. در پايان دوره آزمايش (روز 42) از گوشت ناحيه ران 2 قطعه جوجه كشتار شده نمونه‌گيري انجام و ذخيره‌سازي نمونه‌ها به مدت 45 و90 روز در دماي فريزر (20 درجه سانتي‌گراد) صورت گرفت. جهت اندازه گيري ثبات اكسيداتيو نمونه‌هاي گوشت ناحيه ران، از ميزان مواد واكنش دهنده با اسيد تيوباربيتوريك (TBARS) استفاده شد. در تمامي دوره‌ها، جيره‌هاي حاوي چربي، افزايش وزن و خوراك مصرفي روزانه بيشتر و ضريب تبديل خوراك كمتري در مقايسه با جيره‌هاي بدون چربي داشتند (0.05 P). با وجود عدم معني‌داري اثر عصاره آويشن شيرازي بر عملكرد رشد جوجه‌هاي گوشتي (0.05 P)، استفاده از آن منجر به كاهش معني‌دار در غلظت TBARS در گوشت ران 45 و90 روز پس از ذخيره‌سازي شد (0.05 P). مكمل جيره‌اي عصاره آويشن شيرازي در كل دوره موجب افزايش معني‌دار در غلظلت كبدي آنزيم گلوتاتيون پراكسيداز (0.05 P) و افزايش غير معني‌دار در غلظلت سوپراكسيد ديسموتاز شد. به عنوان نتيجه‌گيري كلي، استفاده از چربي جيره‌اي و عصاره آويشن شيرازي به ترتيب منجر به بهبود در عملكرد جوجه‌ها و كاهش ميزان اكسيداسيون و افزايش كيفيت گوشت در طي ذخيره‌سازي شد.