اثربخشي آموزش سبك هاي شناختي و فراشناختي بر يادگيري، خودكارامدي اجتماعي و سازگاري اجتماعي دانشجويان

The Effectiveness of Cognitive and Metacognitive Styles Training on the Learning, Social Self-efficacy and Social Adjustment of Students

مقدمه: راهبردهاي شناختي و فراشناختي از مهمترين ابزارهاي يادگيري و خودكارامدي و سازگاري اجتماعي از مولفه هاي مهم و تاثير گذار بر عملكرد دانشجويان مي باشند. هدف از پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي آموزش سبك شناختي و فراشناختي بر ميزان يادگيري، خودكارامدي اجتماعي و سازگاري اجتماعي دانشجويان دانشگاه فرهنگيان استان مازندران بود. روش­: پژوهش حاضر از نوع شبه آزمايشي با پيش‌آزمون- پس‌آزمون و گروه گواه بود. جامعه‌ي آماري پژوهش را كليه دانشجويان پسر رشته علوم تربيتي دانشگاه فرهنگيان استان مازندران در سال تحصيلي 97-1396 تشكيل داد. با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي از بين دانشگاه­هاي فرهنگيان استان، دانشگاه فرهنگيان نوشهر انتخاب شد، سپس 60 نفر به صورت تصادفي در گروه ­هاي آزمايش (30 نفر) و گواه (30 نفر) گمارده شدند. سپس پرسشنامه­هاي سازگاري اجتماعي سينها و سينگ (1993) و خودكارآمدي اجتماعي اسميت و بتز (2000) به عنوان پيش‌آزمون در مورد هر دو گروه اجرا شد. آموزش سبك­هاي شناختي و فراشناختي روي گروه آزمايش در 10 جلسه اعمال شد. در پايان اين دوره هر دو گروه پرسشنامه ­هاي فوق را به عنوان پس‌آزمون تكميل كردند. داده‌ها با استفاده از تحليل كواريانس مورد بررسي قرار گرفت. يافته ­ها: نتايج حاصل از تجزيه و تحليل داده ­ها نشان داد آموزش سبك ­هاي شناختي و فراشناختي به طور معني داري موجب افزايش يادگيري و خودكارامدي اجتماعي مي­ شود (001/≥p)، ولي بر سازگاري اجتماعي دانش­جويان تاثير معناداري ندارد. نتيجه گيري: با توجه به اثربخشي آموزش سبك شناختي و فراشناختي پيشنهاد مي­شود در جهت بهبود وضعيت تحصيلي دانشجويان و افزايش خودكارآمدي اجتماعي استفاده گردد.

Introduction: Cognitive and meta-cognitive strategies are among the most important tools for learning and self-efficacy and social adaptation of important components affecting the performance of students. The purpose of this study was to investigate the effectiveness of cognitive and meta-cognitive styles training on the level of learning, self-efficacy and social adjustment of students at Farhangian University in Mazandaran province, Iran. Methods: The present study was quasi-experimental with pre-test, post-test and control group. The statistical population of the study consisted of all male students of educational sciences at Farhangian University of Mazandaran province in the academic year 2017. A random sampling method was selected from Farhangian universities in the province, and Farhangian University of Nowshahr city was selected. Then, 60 subjects were randomly assigned to experimental (30) and control (30 persons) groups. Then, social and social self-efficacy questionnaires of Sinha and Singh (1993) and social self-efficacy of Smith and Betz (2000) were used as a pretest for both groups. Cognitive and metacognitive styles were applied to the experimental group in 10 sessions. At the end of this period, both groups completed the above-mentioned questionnaires as post-test. Data were analyzed using covariance analysis. Results: The results of data analysis showed that cognitive and metacognitive training significantly increased social learning and social self-efficacy (p=0.001), but there was no significant effect on social adjustment of scholars. Conclusions: Considering the effectiveness of cognitive and metacognitive training, it is recommended for improving the academic status of students and increase social self-esteem.