ضرورت بازانديشي در الگوهاي آموزش دانشگاهي رشته ‏هاي علوم انساني با تأكيد بر رويكرد سازنده‏ گرايي اجتماعي: ارائه يك الگوي پيشنهادي

هدف: علوم انساني نقش مهمي در پيشرفت و حفظ و ارتقاي ارزش‎هاي اجتماعي و فرهنگي جامعه دارد. تأكيد و تلاشي كه در سال‎هاي اخير متوجه توليد دانش، بومي‎سازي دانش موجود و اهميت پرورش نيروهاي متخصص در اين دسته از علوم شده، گوياي اين اهميت است. اين در حالي است كه شواهد پژوهشي نشان مي‌دهند در دانشگاه‌هاي ايران الگوهاي آموزشي مناسبي براي پرورش دانش‎آموختگان شايسته در علوم انساني وجود ندارد. آن‌چه براي رويارويي با چنين وضعيتي لازم است طراحي آموزشي براساس شايستگي‎هاي مورد نياز دانشجويان اين دسته از رشته‎ها است. بنابراين در پژوهش حاضر به اين پرسش پرداخته شده است كه الگوي آموزشي مناسب براي رشته‎هاي علوم انساني چه الگويي است؟ روش: اين پژوهش، از نوع پژوهش‎هاي بنيادي نظري است و براي پاسخ‎گويي به پرسش موردنظر از روش استدلال عقلاني بر پايه مطالعات كتابخانه‎اي و پژوهش‎هاي انجام شده استفاده شده است. يافته‏ ها: براساس استدلال انجام شده، در علوم انساني نياز به تربيت دانش‎آموختگاني است كه به سه دسته از شايستگي‎هاي شناختي، اجتماعي و عاطفي مجهز باشند. رويكردي كه بتواند اين مهم را برآورده سازد و امكان پرورش هر سه دسته شايستگي را فراهم آورد، سازنده‎گرايي اجتماعي است؛ زيرا در اين رويكرد رشد شناختي در بافت اجتماعي و در جريان تعامل و مشاركت انسان‎ها با يكديگر شكل مي‎گيرد. بنابراين الگوي آموزشي مبتني بر شايستگي كه برآمده از رويكرد سازنده‎گرايي اجتماعي است مي‎تواند الگوي پيشنهادي مناسبي براي استفاده در رشته‎هاي علوم انساني باشد.