ارزيابي توان سرزمين به منظور استقرار كاربري توسعه شهري بااستفاده از روش تركيب خطي وزن دار(WLC) در محيط سامانه اطلاعات مكاني(GIS) (مطالعه موردي: حوزه آبخيز زرد خوزستان)

زمينه و هدف: با توجه به اين كه محيط زيست طبيعي توان اكولوژيكي محدودي را براي استفاده‌هاي بشر داراست، لذا ارزيابي توان سرزمين بستر مناسبي براي برنامه ريزي محيط زيستي فراهم مي آورد .هدف اصلي اين مقاله تعيين معيار هاي مناسب وكاربرد روش هاي  تصميم گيري چند معياره در ارزيابي توان محيط زيستي جهت استقرار شهر هاي جديد است. روش بررسي: در اين مطالعه  با استفاده از روش تركيب خطي وزن دار(WLC) و با استفاده از سامانه اطلاعات مكاني(GIS)،ارزيابي توان سرزمين به منظور توسعه شهري در حوزه آبخيز زرد خوزستان بر پايه 13 معيارشيب ارتفاع، جهت، بارندگي، ميانگين دما، جنس زمين، خاك شناسي،كاربري اراضي، فاصله از رودخانه، فاصله از صنايع، فاصله از جاده، حريم نقاط زلزله خيز و حريم گسل ها، انجام و نقشه توان سرزمين در محدوده مذكور تهيه شده كه در آن مناطق الويت دار و مناسب براي توسعه شهري را نشان مي دهد. يافته ها معيارهاي نقاط زلزله خيز،كاربري اراضي، خاكشناسي داراي وزن بيش تري نسبت به ديگر معيارها بوده و براساس نقشه نهايي پهنه هاي R11 وR4 ازاولويت با لاتري برخوردار مي باشند. بحث و نتيجه گيري: نتايج بدست آمده از اين تحقيق مي تواند به عنوان الگويي جهت انتخاب مكان هاي مناسب توسعه شهري با توجه به رعايت ملاحظه هاي محيط زيستي  مورد استفاده قرار گيرد.