تأثير جذبه شخصيتي استادان بر درك دانشجويان از اثربخشي تدريس

هدف: پژوهش حاضر هدفي دوگانه داشت نخست، شناسايي متغيرهاي مداخله‌كننده در نتايج ارزيابي دانشجويان از اثربخشي تدريس اعضاي هيأت‌علمي و دوم، تبيين حيطه‌هاي تدريس اثربخش از ديدگاه دانشجويان. روش: ازاين‌رو، با رويكردي كمي و راهبرد توصيفي همبستگي، نمرات حاصل از اجراي يك پرسشنامه ارزيابي 12 سؤالي، بر روي250 نفر از دانشجويان مقطع كارشناسي دانشگاه كردستان، جمع‌آوري شدند. داده‌هاي گردآوري‌شده با استفاده از روش تحليل عاملي تأييدي مورد بررسي قرار گرفت و پارامترهاي يك مدل فرضي از تدريس اثربخش و جذبه شخصيتي، در قالب ماتريس كوواريانس و با استفاده از روش برآورد بيشينه درست نمايي، مورد آزمون قرار گرفتند. با توجه به شاخص‌هاي به‌دست‌ آمده از آزمون برازش مدل، نتايج نشان داد كه مدل، برازش مطلوبي با داده‌هاي مورد بررسي دارد. همچنين، يافته‌ها گوياي آن بود كه تشخيص يك مدرس به‌عنوان شخصيتي پرجاذبه توسط دانشجويان، يك پيش‌بيني كننده مهم نمره ارزشيابي تدريس است. يافته‌ها چالشي را براي استفاده از ارزشيابي دانشجويان از اثربخشي تدريس در تصميم‌هاي مهم براي استخدام و ارتقاي اعضاي هيأت‌علمي ارائه نمود. از اين‌رو پيشنهاد مي‌نمايد كه نتايج ارزشيابي دانشجويان از تدريس اعضاي هيأت‌علمي بايد بااحتياط تفسير شود.