توصيفي از معلم شدن من: خودمردم‌نگاري يك دانش‌آموختۀ دانشگاه فرهنگيان

هدف: هدف اين پژوهش بيان و تحليل تجارب زيسته نويسندۀ اول از تحصيل در دانشگاه فرهنگيان باروش خودمردم نگاري بود. روش: اين پژوهش رويكردي كيفي و پديدارشناسانه دارد. منبع داده‌هاي پژوهش، تجارب و خاطرات يكي از دانش‌آموختگان دانشگاه فرهنگيان است كه به شيوه روايت‌نگاري تنظيم گرديد. روايت‌هاي پژوهشگر كدگذاري شد. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد آشنايي با حرفۀ معلمي از طريق خانواده، برخي معلمان، امنيت شغلي و معافيت از خدمت سربازي باعث شد سوژۀ مورد مطالعه به معلمي گرايش يابد. در بدو ورود، انتظاراتي كه او از دانشگاه داشت برآورده نشد، زيرا دانشگاه دچار مشكلات آموزشيرفاهي بود. باگذشت زمان و مرتفع‌شدن مشكلات، نگارنده نگرش مثبت‌تري نسبت به دانشگاه فرهنگيان پيدا كرد. او مسائل آموزشيپژوهشي دوران تحصيل خود را تركيبي از نقاط قوت‌ و ضعف‌ مي‌داند و معتقد است كارورزي يكي از نقاط قوت دانشگاه است كه با رفع پاره‌اي از نواقصش مي‌تواند بهتر هم شود. به‌زعم او، غالباً روابط بين‌فردي مناسبي در دانشگاه حاكم بود ولي بعضاً برخي از نظرات مدرسان، دانشجويان را مكدر مي‌كرد. افزون براين، نسبت به نامشخص بودن محل خدمتش، سنجه‌هاي فرم سازمان‌دهي و بي‌توجهي به گزينش انتقاداتي را وارد كرد.