بررسي تأثير سرمايه فكري بر عملكرد نوآورانه سازماني با نقش واسطه‌گري يادگيري سازماني

Investigating the Influence of Intellectual Capital on Organizational Performance with Organizational Learning Mediating

مقدمه: سرمايه فكري يا دارايي فكري يكي از مهم‌ترين منابعي است كه امروزه در اختيار شركت‌ها قرار دارد: قابليت يادگيري سازماني، توانايي ايجاد، فراگيري و انتقال دانش است كه به ‌عنوان توانايي سازمان‌ها در فرايند يادگيري تعريف مي‌شود. روش‌ها: تحقيق حاضر به بررسي رابطه سرمايه فكري، يادگيري سازماني با عملكرد نوآورانه و اثر آن بر عملكرد سازماني در شركت‌هاي داروسازي استان تهران پرداخته است. و همچنين يادگيري سازماني به عنوان متغير واسطه گري در ارتباط با سرمايه فكري و عملكرد نوآورانه مورد مطالعه قرار گرفته است. در اين تحقيق 66 نفر از مديران و كارشناسان خبره شركت‌هاي داروسازي استان تهران به‌عنوان نمونه انتخاب شدند و داده‌ها به ‌وسيله پرسشنامه جمع‌آوري و به كمك نرم افزار Smart PLS3 تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه سرمايه فكري بر يادگيري سازماني مؤثر بوده و از آن پشتيباني كرده، همچنين اثر سرمايه فكري بر عملكرد نوآورانه رد شده است. يادگيري سازماني روي عملكرد نوآورانه مؤثر بوده و نقش واسطه گري يادگيري سازماني رد شده است. عملكرد نوآورانه نيز در عملكرد سازماني مؤثر بوده است. در نهايت نتايج بيانگر مناسب بودن مدل مي‌باشد. نتيجه‌گيري: نتايج نشان مي‌دهدكه مديران شركت هاي دارو ساز به صورت روزافزون به وجود سرمايه فكري توجه كنند كه نتيجه چنين توجهي باعث مي شود تا كاركنان با انگيزه و انسجام بيشتري به جذب و مبادله دانش و اطلاعات بين اعضاي سازماني مشغول شوند و با ديد جامعي كه نسبت به چالش هاي محيطي پيدا مي كنند، با توسعه محصولات جديد در جهت سودآوري سازماني بيش از پيش موثر واقع شوند.

Introduction: Intellectual capital or intellectual property is one of the most important resources available to companies today. Organizational learning ability is the ability to create, learn and transfer knowledge, which is defined as the ability of organizations in the learning process. Methods: The present research investigates the relationship between intellectual capital, organizational learning with innovative performance and its effect on organizational performance in pharmaceutical companies in Tehran province, Iran. Moreover, organizational learning as a mediator variable in relation to intellectual capital and innovative performance has been studied. In this research, 66 managers and experts of pharmaceutical companies in Tehran province were selected as sample and data were collected by questionnaire and analyzed using Smart PLS3 software. Results: The results showed that intellectual capital was effective in supporting the organizational learning and also the effect of intellectual capital on innovative performance has been rejected. Organizational learning has been effective on innovative performance and the role of organizational learning mediation has been rejected. Innovative performance has also been effective in organizational performance. Finally, the results indicate the suitability of the model. Conclusion: The results showed that pharmaceutical companies’ managers should increasingly care about the maintaining of intellectual capital, which results in employees' motivation and coherence to attract and exchange knowledge and information among organizational members. Having a comprehensive insight of challenges, they become more and more effective with the development of new products for corporate profitability.