تبيين موانع توسعه گردشگري جنگ در استان خوزستان

پديده جنگ علي رغم ماهيت و زمان وقوع آن بخشي از تاريخ ملت هاست وبه مثابه يك پديده تاريخي در صورت بندي هويت و حيات اجتماعي و فرهنگي جوامع نقش اساسي ايفا مي كند. پس به مثابه يك فرايند تاريخي فرهنگي، گردشگري جنگ مي تواند يك محور اساسي در تبادل فرهنگي و يكي از وجوه قابل اتكا جاذبه هاي گردشگري به شمار آيد. در اين راستا، گردشگري جنگ هم رسالت تبادل فرهنگي بين نسلي در سطح ملي و هم بين جوامع در سطح بين المللي را بر عهده دارد؛ از همين روست كه بايد گفت ضرورت دارد در كنار توسعه گردشگري داخلي به مقوله گردشگري جنگ نيز توجه ويژه تري شود. ضمن آنكه آمار و ارقام مخاطبان اين نوع سفرها در كشور كم نيستند و در مقاطعي همچون تعطيلات عيد، بسياري از جوانان با سفر به مناطق جنگي درصدد تجربه اين نوع از گردشگري بر مي آيند. به همين دليل هدف از اين پژوهش بررسي موانع توسعه گردشگري جنگ در استان خوزستان مي باشد. رويكرد حاكم بر اين پژوهش، توسعه اي كاربردي و روش تحقيق به شيوه توصيفي، تحليلي و پيمايشي است. جهت تجزيه و تحليل داده ها و آزمون فرضيات پژوهش از تكنيك آماري همبستگي اسپيرمن، آزمون رتبه بندي فريدمن و آزمونt-test استفاده شده است. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه تعدد مراكزتصميم گيري، ضعف امكانات زيربنايي و خدمات گردشگري، ضعف بازاريابي و ضعف فرهنگ پذيرش گردشگر در استان خوزستان با توسعه نيافتگي صنعت گردشگري جنگ در اين استان رابطه دارد.