ارائه چارچوبي براي ايجاد ائتلاف در كسب‌وكارهاي گردشگري با رويكرد فراتركيب

جهاني شدن، پيشرفت تكنولوژي و وسايل ارتباط‌جمعي موجب شده تا بازار رقابتي محلي در حد بازاري جهاني وسعت يابد؛ بازاري كه ديگر سازمان‌ها به‌تنهايي قادر به بقا در آن نخواهند بود. دراين‌ميان، كسب‌وكارها، با تشكيل ائتلاف و توسعه همكاري، منابع خود را به اشتراك گذاشته و حيات خود را تضمين مي‌كنند. از سوي ديگر، باتوجه‌به رخدادهاي اخير كشور در حوزه سياست‌هاي خارجي و بكر بودن بازار گردشگري، به‌نظر مي‌رسد صنعت گردشگري را مي‌توان يكي از مصاديق رشد به‌شمارآورد. اين امر كسب‌وكارهاي گردشگري را براي استفاده حداكثري از فرصت‌هاي بازار ترغيب مي‌كند و باتوجه‌به وضعيت و بضاعت كسب‌وكارهاي گردشگري كشور، اتخاذ راهبرد همكاري محتمل‌تر است. بنابراين نياز به همكاري در ميان كسب‌وكارهاي گردشگري شدت خواهد يافت و گام اول براي تحقق چنين امري اتخاذ ملاحظات صحيح درخصوص شكل‌گيري چنين ائتلاف‌هايي است. ازاين‌رو، هدف از پژوهش حاضر ارائه چارچوب براي شكل‌گيري ائتلاف در كسب‌وكارهاي گردشگري است. بدين‌منظور، براي درك عميق از پديده شكل‌گيري ائتلاف‌ها، رويكرد تفسيرگرايانه اتخاذ و از روش فراتركيب، براي تجميع و بسط آراي پيشين، استفاده شد. روش فراتركيب يكي از روش‌هاي كيفي تحقيق است كه در آن محقق با تفسير نتايج مطالعات پيشين به بسط مدلي جديد، در حوزه‌اي خاص مي‌پردازد؛ بدين‌ترتيب، ضمن تجميع آراي پيشين، تصويري بديع از موضوع شكل خواهد گرفت. تحقيق حاضر منتج به تصويري كلي از مهم‌ترين ابعاد و مؤلفه‌هاي دخيل در شكل‌گيري يك ائتلاف گردشگري شد.