پهنه بندي اقليم - گردشگري در راستاي توسعۀ گردشگري شهري (مطالعۀ موردي: شهرهاي استان كرمان)

گردشگري بخش عمده اي از اقتصاد جهاني است كه به شدّت تحت تأثير آب و هوا قرار دارد. يكي از اركان توسعۀ توريسم هر شهر، داشتن وضعيت اقليمي مساعد و تعيين زمان هاي مساعد اقليمي براي سفر به آن شهر است. اين تحقيق با هدف پهنه بندي اقليم گردشگري شهري استان كرمان، ارائۀ تقويم زماني ماهانۀ گردشگري، انجام شده است. به منظور بررسي شاخص اقليم آسايش شهرهاي استان كرمان ابتدا با استفاده از نرم افزار اِكسل آمار هفت پارامتر اقليمي مورد نياز به صورت ماهانه از 12 ايستگاه سينوپتيك استان كرمان در بازۀ زماني 16ساله (1393-1378) استخراج شد و سپس مقادير عددي TCI به تفكيك براي ماه هاي سال محاسبه گرديد. در نهايت نقشۀ پراكندگي زماني مكاني آسايش اقليمي شهرهاي استان با استفاده از روش درون يابي (IDW)، در ArcGIS ترسيم شد. نتايج حاصل از تحقيق نشان مي دهد كه ماه ارديبهشت بالاترين اولويت اقليم آسايش گردشگري استان كرمان با ويژگي توصيفي عالي را داراست و بعد از آن ماه هاي مهر و فروردين با همين ويژگي توصيفي قرار دارد. پايين ترين اولويت مربوط به ماه تير و بعد از آن مرداد، دي و خرداد است؛ همچنين با توجه به شرايط زماني و مكاني، اين استان داراي اين ويژگي است كه در موسم گرم، شهرهاي شمالي و در موسم سرد سال شهرهاي جنوبي استان از نظر شاخص اقليم گردشگري وضع مطلوبي دارند.