مدل‌سازي و بهينه‌سازي فرآيند آسياب كردن غلات براي توليد خوراك طيور در آسياب چكشي با استفاده از روش سطح پاسخ

از آنجا كه خوراك طيور بخش بزرگي از هزينه‌هاي صنعت پرورش طيور را به خود اختصاص مي‌دهد، مي‌تواند عامل بسيار مهمي در ميزان سود و زيان مرغداري‌ها باشد. بهينه‌سازي عملكرد دستگاه آسياب چكشي براي كاهش اندازه مواد مختلف براي توليد خوراك طيور، مي‌تواند در به‌كارگيري راه‌هاي مناسب و بهينه و در نهايت حصول مواد خوراكي با حداقل هزينه، حداكثر كيفيت و ظرفيت بسيار حائز اهميت باشد. براي ارزيابي عملكرد دستگاه از نظر ميزان درجه‌ي ريزي خوراك و ظرفيت كاري آسياب، چهار محصول گندم، ذرت، سويا و جو در سه سطح اندازه سوراخ غربال (2، 3.2 و 4.4 mm)، رطوبت دانه (10، 14و 18 درصد)، نرخ تغذيه (يك سوم، دو سوم و باز بودن كامل دريچه مخزن) و تعداد چكش (12، 18 و 24 عدد) به‌وسيله آسياب خرد شد و در هر مورد درجه‌ي ريزي و ظرفيت كاري به‌صورت مجزا دسته‌بندي شد. روش سطح پاسخ با طرح مركب مركزي به‌منظور تعيين نقاط بهينه‌ي دستگاه در فرآيند آسياب كردن براي دست‌يابي به بيشترين ميزان خردشدگي محصول و بيشترين ظرفيت كاري آسياب استفاده شد. نتايج آزمايش‌ها نشان داد كه نقاط بهينه‌ي mm 3.2 براي قطر سوراخ غربال، رطوبت دانه 10 درصد، نرخ تغذيه g s1 343.8 و تعداد 18 عدد چكش براي گندم، حداقل درجه‌ي ريزي (بيشتر خرد شدن) به مقدار mm 3.42 را در بين محصولات داشته است. هم‌چنين بيشترين ظرفيت كاري آسياب(g s1 45.12) براي ذرت در نقاط بهينه‌ي mm 2 سوراخ غربال، رطوبت 10درصد دانه، نرخ تغذيه g s1 433.8 و تعداد چكش 24 عدد به‌دست آمد.