اثر تجويز خوراكي شير گاوهاي آبستن بر اسپرماتوژنز موش هاي صحرايي نر

زمينه مطالعه: امروزه ناباروري يكي از مشكلات بزرگ جوامع بشري مي‌باشد. هدف: بررسي اثرات تجويز خوراكي شير مخلوط گاوداري و شير گاوهاي آبستن سنگين بر اسپرماتوژنز موش‌هاي صحرايي نر. روش كار: موش‌هاي گروه اول از روز 1 بارداري تا پايان شيردهي و سپس فرزندان نرآن‌ها تا بلوغ با شير گاوهاي آبستن سنگين گاواژ شدند. موش‌هاي گروه دوم از روز 12 بارداري تا 15 روز بعد از زايمان با شير گاوهاي آبستن سنگين گاواژ شدند.  موش‌هاي گروه سوم از روز 1 بارداري تا پايان شيردهي و سپس فرزندان نرآن‌ها تا بلوغ با شير مخلوط گاوداري گاواژ شدند. موش‌هاي گروه چهارم از روز 12 بارداري تا 15 روز بعد از زايمان با شير مخلوط گاوداري گاواژ شدند. موش‌هاي گروه شاهد در كل دوره پژوهش فقط با غذاي مخصوص موش‌هاي صحرايي تغذيه شدند و در پايان توانايي زنده ماندن، انواع حركت (پيشرونده، درجا و عدم تحرك) و شمار اسپرم‌ها و همچنين ميزان تستوسترون خون موش‌ها بررسي گرديد.  نتايج: تجويز هر دو نوع شير تأثيري بر حركات درجا و همچنين توانايي زنده ماندن اسپرم‌هاي گروه‌هاي آزمايشي نداشت  اما توانست سبب افزايش معني‌دار عدم تحرك اسپرم‌ها و همچنين كاهش معني‌دار شمار  اسپرم گروه‌هاي آزمايشي گردد همينطور ميزان تستوسترون خون گروه‌هاي آزمايشي نسبت به گروه شاهد كاهش معني‌دار يافت. نتيجه‌گيري‌نهايي: به طور كل مشخص گرديد مصرف شير گاوهاي آبستن سنگين و يا شير مخلوط گاوداري كه داراي استروژن بالايي باشد مي‌تواند سبب تغيير برخي از ويژگي‌هاي اسپرم كه در باروري جنس نر دخيل‌اند گردند.