عنوان مقاله :
بررسي شيوع آلودگي به انگلهاي مونوژن در 100 قطعه گلدفيش مراكز توزيع شهر تهران (Carassius auratus Linnaeus, 1758)
پديد آورندگان :
معيني جزني ، مهرنوش دانشگاه تهران - دانشكده دامپزشكي - گروه بهداشت و بيماري هاي آبزيان , ابراهيم زاده موسوي ، حسينعلي دانشگاه تهران - دانشكده دامپزشكي - گروه بهداشت و بيماري هاي آبزيان , رحمتي هولاسو ، هومن دانشگاه تهران - دانشكده دامپزشكي - گروه بهداشت و بيماري هاي آبزيان , برزگر ، مريم دانشگاه تهران - دانشكده دامپزشكي - گروه بهداشت و بيماري هاي آبزيان , سلطاني ، مهدي دانشگاه تهران - دانشكده دامپزشكي - گروه بهداشت و بيماري هاي آبزيان , طاهري ميرقائد ، علي دانشگاه تهران - دانشكده دامپزشكي - گروه بهداشت و بيماري هاي آبزيان
كليدواژه :
انگلهاي مونوژن , داكتيلوژيروس , ژيروداكتيلوس
چكيده فارسي :
زمينه مطالعه: گلدفيش (Carassius auratus) از كپور ماهيان Cyprinidae، يكي از پرطرفدارترين ماهيان آكواريومي در ايران و جهان است. قدمت تجارت ماهيان زينتي به ويژه گلدفيش به بيش از صد سال ميرسد.اگر بر اين باور باشيم كه هر گونه موجود آبزي و هر كشوري فون بيماريزاي خاص مشخص و نيز ناشناختهاي دارا ميباشد،خطرات احتمالي انتقال اين عوامل بيماريزا توسط وارادات ماهيان زينتي (چه در سطح كشوري، استاني، شهري) را بيشتر آشكار ميسازد. با اين وجود تحقيقات محدودي در زمينه آلودگي انگلي آنها صورت گرفته است. هدف: بنابراين شناسايي و بررسي عوامل بيماري زاي ماهيان به ويژه انگلها قبل از نقل و انتقال ماهيان به محيط جديد به منظور كنترل و پيشگيري از نقل و انتقال ماهيان آلوده و به تبع آن انگلها به محيط جديد از اهميت ويژهاي برخوردار است. روش كار: در اين بررسي پوست و آبشش 100 عدد ماهي گلدفيش، پس از انتقال به آزمايشگاه دانشكده دامپزشكي دانشگاه تهران، از نظر ظاهري بررسي شدند. سپس با تهيه لام مرطوب از پوست و آبشش ، از نظر آلودگي به انگلهاي مونوژن مورد بررسي دقيق قرار گرفتند. نتايج: در مجموع تعداد 9 گونه انگل از 3 خانواده داكتيلوژيريده، ژيروداكتيليده و انسيلوديسكوئيده، شامل؛ 4 گونه ژيروداكتيلوس (ژيروداكتيلوس كوباياشي، ژيروداكتيلوس گورلئي و ژيروداكتيلوس sp.)، 4 گونه داكتيلوژيروس (داكتيلوژيروس واستاتور، داكتيلوژيروس فورموزوس، داكتيلوژيروس بائري و داكتيلوژيروس sp.) و 1 گونه آنسيلوديسكوئيدس sp. از ماهيان مذكور جدا سازي شده و شناسايي گرديدند. ژيروداكتيلوس كوباياشي در بين انگلهاي يافت شده شايعترين انگل (%10) بود و بعد از آن داكتيلوژيروس واستاتور (%9) قرار داشته است. نتيجه گيري نهايي: اگرچه مقاوت اين ماهيان در برابر عوامل بيماري زا بالا است، اما نقل و انتقال اين ماهيان به يك بوم سازگان آبي جديد، ميتواند عامل انتقال عوامل بيماريزا باشد و باعث شيوع بيماريهاي جديد در محيط تازه شده و با ايجاد همه گيري در بين ماهيان سالم خسارات جبران ناپذيري را ايجاد نمايد.
عنوان نشريه :
مجله تحقيقات دامپزشكي