بررسي تأثير غلظت هاي مختلف شوري بر بافت آبشش ماهي بني (Barbus sharpeyi)

زمينه مطالعه: ماهي بني از خانواده ي كپورماهيان از گونه‌هاي مهم و تجاري در منطقه جنوبي ايران و خليج فارس محسوب شده و از لحاظ تغذيه‌اي و اقتصادي بسيار حائز اهميت مي‌باشد. هدف: با توجه به اهميت سازگاري ماهيان با شوري‌هاي مختلف در محيط‌هاي متفاوت و  قدرت تنظيم يوني و اسمزي و حفظ هموستاز بدن مطالعه اخير صورت گرفته است. روش كار: براي انجام اين پژوهش تعداد 144 قطعه ماهي بني سالم با ميانگين وزني g 2.36 ± 350 و طول Cm 1.25± 25 در پنج گروه مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه اول به عنوان شاهد در آب معمولي شهري كلرزدايي شده و چهار گروه بعدي به ترتيب در غلظت‌هايي شوري ppt 4، 8،  12و 16 در شرايط يكسان نگهداري شدند. در روزهاي 1، 3، 7، 14، 21 و 28  از كمان آبششي دوم از سمت چپ نمونه‌هايي به ضخامت حداكثر cm 0.5 تهيه و در محلول بوئن قرار داده شدند. سپس به روش استاندارد و معمول تهيه مقاطع بافتي برش‌هايي به ضخامت µm 6 5 تهيه و رنگ‌آميزي H E بر روي آن‌ها انجام گرفت. نتايج: نتايج حاصل از اين تحقيق نشان داد كه  انتقال تدريجي ماهي بني به آب با شوري بالا باعث تغييرات واضح در تعداد و نحوه توزيع سلول‌هاي كلرايد در روزهاي مختلف نمونه برداري همراه بوده است. بويژه اين تغييرات در اندازه اين سلول‌ها در دو موضع فيلامنتي و لاملايي مشهود بوده است. نتيجه گيري نهايي: با توجه به روند كاهشي منابع آب شيرين از اين تحقيق مي‌توان نتيجه گرفت كه ماهي بني تا چه اندازه مي‌تواند بدون تغيير در ساختار آبشش در مقابل شوري مقاومت كند. اين يافته‌ها نشان داد كه ماهي بني شوري پسند بوده و  غلظت g/l 4 براي آن بهينه و غلظت‌هاي g/l 12 و 8 براي آن قابل تحمل مي‌باشد.