تعيين ميزان آلودگي قارچي خوراك طيور و اجزاء آن در مرغداري هاي گوشتي تربت حيدريه، استان خراسان رضوي، ايران

زمينه مطالعه: خوراك آلوده طيور مي تواند منجر به از دست رفتن مواد مغذي و اثرات مضر بروي توليدات طيور و سلامت عمومي گردد. هدف: اين تحقيق آلودگي قارچي موجود در خوراك طيور و اجزاي آن را در مرغداري هاي گوشتي شهرستان تربت حيدريه مورد بررسي قرار داد. روش كار: از سه نوع خوراك مختلف، تعداد 240 نمونه جمع آوري شد. بعد از آماده سازي نمونه ها رقت هاي متوالي تهيه گرديد و مقدار 0.1 ميلي ليتر از هر رقت در محيط كشت سيب زميني دكستروز آگار حاوي كلرامفنيكل كشت داده شد و در دماي 27 درجه سانتيگراد به مدت يك هفته انكوبه شدند. پرگنه هاي هاي قارچي موجود در هر محيط كشت شمارش گرديدند.تشخيص قارچ ها بر مبناي خصوصيات مورفولوژيك ماكروسكوپي و ميكروسكوپي انجام گرفت. آناليز آماري داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 21 انجام شد. نتايج: از 240 نمونه جمع آوري شده 205 نمونه (85.14%) آلوده به قارچ بودند كه بيشترين ميزان آلودگي قارچي در نمونه هاي ذرت (32.5%) و پس از آن در سويا (29.16%) و خوراك كامل(23.75%) مشاهده گرديد. فوزاريوم (41.3%)، پني سيليوم (37.9%)، كلادوسپوريوم (21.3%)، پسيلومايسس (17.1%)، آسپرژيلوس فوميگاتوس (13.3%)، آسپرژيلوس نيجر (12.9%) و مخمرها (12.9%) به ترتيب فراوان ترين قارچ هاي جدا شده از نمونه ها بودند. فراواني قارچ هاي با توان بالقوه توكسين زايي نسبت به قارچ هاي غير توكسين زا اختلاف معني داري داشت( P lt;001.0). ميانگين شمارش كلي قارچ ها 105 × 2.9 واحد تشكيل دهنده كلوني/گرم بود. نتيجه گيري نهايي: يافته هاي اين پژوهش، شيوع بالاي آلودگي قارچي و همينطور فراواني زياد قارچ هاي توكسين زا را در خوراك طيور نشان داد. بنابراين مواد خام خوراك عامل مهمي براي ورود آلودگي قارچي بوده و رشد قارچ ها باعث كاهش ارزش غذايي خوراك مصرفي مي شوند لذا برنامه ربزي جهت كنترل و حذف آنها از جيره توصيه مي گردد.