بررسي تغييرات هيستوپاتولوژيك به دنبال تجويز پلاسماي غني از پلاكت (PRP) در محل برداشت سر استخوان فمور در خرگوش

زمينۀ مطالعه: برداشت سر استخوان فمور در شكستگي­ها يا بيماري هاي دژنراتيو به عنوان يك جراحي حمايتي بوده و  ايجاد فيبروز و ترميم در ناحيه جراحي معمول است. كوتاهي دوره ترميم و ايجاد حداقل بافت فيبروزه و جايگزيني آن با بافت استخوان كمك موثري در بازگشت حيوان به شرايط سلامت مي‌نمايد. هدف: هدف تحقيق مطالعه تغييرات هيستوپاتولوژيك ايجاد شده بعد از تجويز پلاسماي غني از پلاكت در محل برداشت سر فمور در خرگوش بوده است. روش‌كار: 20 سر خرگوش  سفيد نيوزيلندي در دو گروه مساوي شامل گروه‌ كنترل (برداشت سر استخوان فمورFHO ) و گروه تيمار (FHO همراه با قرار دادن پلاسماي غني از پلاكت  PRP)  توزيع شدند. در هر دو گروه بعد از انجام بيهوشي عمومي با استفاده از رهيافت كرانيولترال نسبت به تروكانتر بزرگ، سر استخوان فمور برداشته شد. در گروه تيمار PRP اتولوگ در محل جراحي به عنوان بستر قرار گرفت. حيوانات بعد از هشت هفته يوتانايز شده و استخوان فمور از ناحيه راسي  به طول 2 سانتي‌متر همراه با بافت‌هاي ترميمي اطراف ناحيه جدا شده و از محل ترميم هر كدام از نمونه‌ها مقاطع ميكروسكوپي تهيه شده و با هماتوكسيلين₋ائوزين و  ماسون تري‌كروم رنگ‌آميزي شدند. پس از مقايسه و ثبت تغييرات كيفي در ناحيه جراحي، با استفاده از اسكن هاي با بزرگ نمايي 50 برابر نسبت تشكيل بافت هاي جوانه گوشتي به غضروف، جوانه گوشتي به استخوان و غضروف به استخوان محاسبه شد. نتايج: در گروه تيمار تشكيل بافت هاي غضروف و استخوان در روند ترميم از نظم  و يك پارچگي بيشتري برخوردار بود. نسبت تشكيل بافت غضروف به بافت جوانه گوشتي و نسبت تشكيل بافت استخوان به بافت جوانه گوشتي در گروه PRP در مقايسه با گروه كنترل به طور معني داري بيشتر بود. اين موضوع نشانگر گرايش بيشتر به استخواني شدن و سرعت بيشتر در ترميم ناحيه آسيب در گروه 2 است. نتيجه‌گيري نهايي: استفاده از پلاسماي غني از پلاكت باعث افزايش نظم و تسريع در روند ترميم بافت استخواني برداشت شده در راس استخوان فمور خرگوش گرديد. به نظر مي رسد بتوان استفاده از PRP را به عنوان يك پروتكل درماني جهت تسريع در ترميم بافت استخواني برداشت شده در اين موارد پيشنهاد نمود.