تفسير هندسي گسل‌ها و شكستگي‌هاي سطحي ميدان نفتي سياه‌مكان (فرو افتادگي دزفول، جنوب غرب ايران) با تكنيك‌هاي سنجش از دور حرارتي

امروزه، علم سنجش از دور به‌طور گسترده‌اي در علوم مرتبط با زمين به‌كار مي‌رود. يكي از اين شاخه‌ها شناسايي، تحقيق و تفسير ساختارهاي سطح زمين است. مطالعه سيستم‌هاي شكستگي‌‌، شناخت هندسه و نحوه گسترش مكاني آن‌ها، مي‌تواند به توسعه ميادين نفتي، كمك قابل توجهي كند. در اين تحقيق، با استفاده از داده‌هاي ماهواره‌اي Landsat 8، الگوريتم STA و تكنيك‌هاي پردازش سنجش از دور، تجزيه و تحليل هندسي ساختارهاي سطحي ميدان نفتي سياه‌مكان مورد بررسي قرار گرفته‌است. سپس، دماي سطح زمين(LST)، با روش دفتر علوم لندست براي محدوده ميدان نفتي محاسبه شده، در نهايت به‌بررسي ارتباط توزيع شكستگي‌هاي سطحي با الگوي توزيع دماي سطحي محدوده مطالعاتي پرداخته‌ شده است. نتايج نشان مي‌دهد كه شكستگي‌هاي موازي سطح محوري (SA) و برشي (SO1) كه به‌ترتيب، داراي روند N-S و NW-SE هستند، بيشترين فراواني را دارند. براساس نقشه چگالي‌، تراكم خطواره‌ها در نواحي مياني، متمايل به جنوب شرقي ميدان، داراي بيشترين‌ مقدار است. از آنجايي‌كه منابع زيرزميني در امتداد خطواره‌هاي تكتونيكي نزديك سطح قرار دارند، اين ساختار‌ها در تصاوير ماهواره‌اي خنك‌تر و تاريك‌تر از مناطق اطراف ديده مي‌شوند. خطواره‌هاي ساختاري با نقشه دماي سطحي، انطباق نشان مي‌دهد؛ به‌طوري‌كه خطواره‌ها، اغلب در مناطق با دماي سطحي متوسط و متوسط به پايين قرار گرفته‌اند. از اين رو، دماهاي كمتر با محدوده‌هاي داراي تراكم شكستگي بالا مطابقت نشان مي‌دهند.