بررسي ميزان سواد سلامت، وضعيت سلامت عمومي و بهره مندي از خدمات سلامت در زنان منطقه بلوچستان، استان سيستان و بلوچستان

زمينه و هدف: سواد سلامت عنصري مهم در توانايي يك زن براي شركت در فعاليت هاي ارتقاي سلامت و پيشگيري براي خود و خانواده اش محسوب مي شود. .از اين رو هدف اين مطالعه، تعيين وضعيت سواد سلامت،ارتباط سطح سواد سلامت با وضعيت سلامت عمومي و استفاده از خدمات درماني وهمچنين اتخاذ رفتارهاي پيشگيرانه در جمعيت زنان شهري بلوچستان بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر مطالعه اي توصيفي تحليلي بود كه بر روي 247 زن 18 تا 65 سال ساكن در شهرهاي منطقه بلوچستان انجام شد. نمونه ها با استفاده از نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند. ابزار گردآوري اطلاعات پرسشنامه اي مشتمل بر دو بخش شامل پرسشنامه سنجش سواد سلامت بزرگسالان جمعيت شهري ايران و پرسشنامه GHQ28 جهت بررسي وضعيت سلامت عمومي و استفاده از خدمات درماني و اتخاذ رفتارهاي پيشگيرانه بود كه به روش مصاحبه درب منزل تكميل گرديد. اطلاعات جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 و آزمونهاي آماري كاي دو، من ويتني و كروسكالواليس تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: سطح سواد سلامت در 32/4% از زنان در محدوده كافي، 34/4% درحد مرزي و 33/2% درحد ناكافي بود. سواد سلامت ناكافي در افراد جوانتر و خانه دار با تحصيلات كمتر و درآمد پايين تر فراواني بيشتري داشت(0/001 P) همچنين افراد با سطح سواد سلامت بالاتر، وضعيت سلامت عمومي خود را بهتر ارزيابي كردند و بيش از سايرين نسبت به انجام غربالگري مبادرت ورزيدند. نتيجه گيري: نتايج اين پژوهش سطح سواد سلامت را در زنان بلوچستان ناكافي نشان داد لذا تدوين برنامه هاي جامع، ايجاد رسانه ها و مواد آموزشي ساده ، قابل فهم و دسترس و همچنين مداخلات آموزشي تئوري محور براي افراد با سواد سلامت ناكافي مي توان گامي موثر براي توسعه مهارت هاي سواد سلامت و ارتقاء سلامت در جامعه برداشت.