بررسي تأثير سواد سلامت بر ميزان خودمراقبتي در زنان 17-69 سال: مراجعه كننده به مراكز فرهنگي شهرداري

زمينه و هدف: هدف از انجام اين پژوهش بررسي رابطه بين سواد سلامت به عنوان متغير مستقل و خودمراقبتي به عنوان متغير وابسته در بين زنان است؛ چراكه سلامت زنان زيربناي سلامت خانواده و جوامع مي باشد و اهميت ويژه اي در تامين و استمرار سلامت دارد. مواد و روش ها: جامعه آماري در اين پژوهش زنان 1769 سال مراجعه كننده به مراكز فرهنگي شهرداري منطقه 2 تهران در سال 1395 بودند كه پرسشنامه استاندارد سواد سلامت (HELIA) بين 242 نفر از آنان به طور غيرتصادفي در دسترس توزيع شد. نمونه گيري مراكز فرهنگي به صورت خوشه اي انجام گرفت، ابتدا منطقه به نواحي و سپس نواحي به محلات تقسيم شدند و مراكز فرهنگي در هر محله به طور تصادفي انتخاب شدند. حجم جمعيت نمونه نيز بر اساس فرمول كوكران تعيين شد. يافته ها: بيشترين فراواني سني مربوط به افراد 20 تا 29 سال و ميانگين سني 36 سال بود. با توجه به مقدار آزمون پيرسون شدت رابطه بين دو متغير در حد قوي مي باشد و مقدار مثبت همبستگي نشان از رابطه مستقيم بين دو متغير است بدين معنا كه هر چه ميزان و سطح برخورداري افراد نسبت به بعد تصميم گيري و رفتار سواد سلامت بيشتر باشد ميزان خودمراقبتي آنها بالاتر است و بر عكس هرچه برخورداري نسبت به بعد تصميم گيري و رفتار سواد سلامت كمتر باشد ميزان خودمراقبتي آنها نيز پايين تر است. نتيجه گيري: با توجه به اهميت خودمراقبتي در ارتقاي سلامت و كاهش بار بيماري ها و ناتواني هاي ناشي از آن، بايد با برنامه ريزي براي ارتقاي سواد سلامت در جمعيت هدف، خودمراقبتي آنان را افزايش داد. اين مهم از طريق آموزش ابعاد سلامت با برنامه ريزي منسجم براي تهيه محتواها و ابزار آموزشي مناسب و مرتبط و ارائه آن از كانال هاي ارتباطي مانند رسانه هاي جمعي، جلسات آموزشي، در مراكز فرهنگي-هنري و آموزشي، قابل دستيابي است.