بررسي ميزان سواد سلامت و سطح خود مراقبتي بيماران ديابتي تيپ دو مراجعه كننده به مركز ديابت شهرستان زابل

زمينه و هدف: بخش عمده اي از كنترل و درمان ديابت، بواسطه مشاركت بيمار ديابتي و از طريق خود مراقبتي انجام مي شود. سواد سلامت بيانگر مراقبت بهداشتي بيمار است از اين رو مطالعه حاضر با هدف تعيين سطح سواد سلامت  و سطح خود مراقبتي بيماران ديابتي تيپ دو مراجعه كننده به مركز ديابت شهرستان زابل صورت گرفته است. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر مطالعه اي توصيفي تحليلي بود كه بر روي تعداد 150 بيمار ديابتي نوع دو مراجعه كننده به مركز كنترل ديابت شهرستان زابل در سال1395 كه شرايط ورود به مطالعه را داشتند انجام شد. نمونه ها با استفاده از روش نمونه گيري ثصادفيساده انتخاب شدند. داده ها از طريق پرسشنامه اي كه شامل سه قسمت اطلاعات دموگرافيك و سواد سلامتي و سطح خودمراقبتي در زمينه بيماري ديابت بود، جمع آوري شد. داده ها جمع آوري شده به كمك نرم افزار SPSS نسخه 19 و آزمونهاي آماري( آزمون TTEST، ANOVA و ضريب همبستگي پيرسون) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج حاصل از اين پژوهش نشان دادند كه 3/71% افراد شركت كننده سطح سواد ناكافي و مرزي و 7/28% از سطح سواد كافي و مطلوبي برخوردار بود. همچنين يافته ها نشان دادند كه بين سطح سواد سلامت با جنس، سن و شغل ارتباط معنا دار آماري وجود دارد.همچنين نتايج حاصل از مطالعه نشان داد كه 43درصد خودمراقبتي ناكافي، 35 درصد خودمراقبتي مرزي، 22 درصد  خودمراقبتي كافي داشتند.  آزمون همبستگي پيرسون نشان دادكه سطح سوادسلامت كافي درافراد باسن بالاتر،بيشتربوداما نتايج مطالعه نشان دادكه بين سوادسلامت وخودمراقبتي ارتباط آماري معني داري وجودندارد. نتيجه‌گيري: يافته هاي حاصل از اين پژوهش نشان دادند كه بيماران مبتلا به ديابت نوع دو سواد سلامت ناكافي داشتند و اين سواد ناكافي هر ساله هزينه هاي زيادي را بر بيماران مبتلا به ديابت تحميل مي كند. از اين جهت توليد رسانه ها و  مواد آموزشي با گويش محلي هر منطقه كه بصورت ساده و قابل فهم براي تمام گروههاي سني وجنسي باشد توصيه مي گردد.