سواد سلامت و عوامل مرتبط با آن در بيماران ايسكميك قلبي

زمينه و هدف: در حالي كه بيماريهاي قلبي-عروقي در راس مشكلات سلامت در ايران قرار دارند، مطالعات معدودي به بررسي سواد سلامت اين بيماران پرداخته اند. لذا، اين مطالعه به منظور بررسي سطح سواد سلامت و عوامل مرتبط با آن در بيماران ايسكميك قلبي اجرا شد. مواد و روش ها: اين مطالعه توصيفي-مقطعي در سال 1396 بر روي 317 بيمار مبتلا به بيماري ايسكميك قلب در بيمارستان آموزشيدرماني شهيد بهشتي كاشان، انجام شد. اﺑﺰار ﺟﻤﻊ آوري اﻃﻼﻋﺎت ﭘﺮﺳﺶﻧﺎﻣﻪ ﻣﺸﺨﺼﺎت دﻣﻮﮔﺮاﻓﯿﮏ و ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﺳﻮﺍﺩ ﺳﻼﻣﺖ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎن (HELIA) بود. داده ها ﺑﺎ ﺷﺎﺧﺺﻫﺎﻯ ﺁﻣﺎﺭﻯ ﺗﻮﺻﻴﻔﻰ و آزمونهاي تي مستقل، آناليز واريانس، ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون تجزيه و تحليل شد. سطح معني داري در همه آزمون ها كمتر از 0/05 در نظر گرفته شد. يافته ها: ميانگين (انحراف معيار) سن شركت كنندگان 57/89 (12/07) سال بود. درمجموع، 5/3 درصد از بيماران داراي سواد سلامت مطلوب، 81/8 درصد داراي سواد سلامت متوسط و 13 درصد داراي سواد سلامت ضعيف بودند. بين ميانگين درصد نمرات سواد سلامت با محل سكونت، سن، سابقه آموزش درباره بيماري، مدت ابتلا به بيماري، ابتلا به بيماري زمينه اي ديگري، سطح تحصيلات، بعد خانوار، و منبع كسب اطلاعات سلامت ارتباط وجود داشت (P 0/05). تحليل رگرسيوني نشان داد كه از بين همه عوامل، متغير هاي سن، سطح تحصيلات، منبع كسب اطلاعات مربوط به سلامت و بيماري، مدت ابتلا به بيماري ايسكميك قلبي، و ابتلا همزمان به ساير بيماريها، توانستند رابطه پيشگويي كننده معني داري با سواد سلامت داشته باشند. نتيجه گيري: سواد سلامت بيماران ايسكميك قلب در حد مطلوب نبود. پرستاران و ساير متوليان سلامت بايد تلاش كنند تا در برنامه هاي مراقبتي خود زمان خاصي را به ارزيابي سواد سلامت و نيز برنامه ريزي براي ارتقاي آن در بيماران ايسكميك قلبي، تخصيص دهند. نوع مطالعه: مطالعه پژوهشي