آيا آموزش همسانان در مقايسه با آموزش كلاسيك در بهبود رفتار هاى ارتقا دهنده دهان و دندان موثرتر است؟

زمينه و هدف: هدف اين مطالعه مقايسه دو روش آموزش همسالان و آموزش كلاسيك بر ارتقاي رفتارهاي بهداشتي دهان و دندان دانش آموزان دختر منطقه 6 تهران است.مواد و روش‌ها: اين يك مطالعه مداخله‌اي نيمه تجربي از نوع پيش‌آزمون/پس‌آزمون همراه با گروه كنترل است. 120 دانش‌آموز دختر پايه چهارم ابتدايي از مدارس منطقه 6 تهران به ‌صورت تصادفي انتخاب شدند و در دو گروه الف (دريافت آموزش از طرف مربي بهداشت مدرسه با جمعيت30 نفر) و گروه ب (دريافت آموزش توسط همسالان با جمعيت نفر) قرار گرفتند. ابزار جمع‌آوري داده‌ها، پرسشنامه اي معتبر بود كه بعد از پيش‌آزمون در هر دو گروه، مداخله آموزشي در سه جلسه آموزشي، هر جلسه 1 ساعت در گروه آزمون اجرا شد. پس‌آزمون يك ماه بعد از مداخله با پرسشنامه اوليه انجام شد. داده ها با آزمون تي مستقل و كاي دو در نرم ‌افزار SPSS16 تحليل گرديد.يافته‌ها: ميانگين نمرات آگاهي و عملكرد در هر دو گروه بعد از مداخله آموزشي به طور معني داري افزايش يافت (P 0.001). ميانگين نمرات نگرش نيز در هر دو گروه بعد از مداخله افزايش يافت ولي اين افزايش فقط در گروه همسالان معني دار بود (P 0.001). نتايج مربوط به اختلاف ميانگين نمرات آگاهي، نگرش و عملكرد بين دو گروه نشان داد كه گروه همسالان در افزايش آگاهي، تغير نگرش و بهبود عملكرد، موثرتر از گروه مربي بهداشت عمل نموده است. نتيجه‌گيري: آموزش با كمك گروه همسالان موجب افزايش ميانگين نمرات آگاهي، نگرش و عملكرد دانش آموزان در زمينه بهداشت دهان و دندان در مقايسه با آموزش توسط گروه مربي گرديد. از اين رو، رويكرد هاي آموزشي با محوريت همسالان و مشاركت فعال دانش آموز پيشنهاد مي شود.