بررسي ميزان سواد سلامت زنان يائسه تحت پوشش مراكز بهداشتي مشهد در سال 1397

زمينه و هدف: سوادسلامت يكي از مولفه هاي اجتماعي سلامت است كه نقش حياتي در آموزش بهداشت و ارتقاي سلامت داشته است. عدم آگاهي زنان و پايين بودن سواد سلامت و همچنين توانمندي آن ها نسبت به مديريت يائسگي و عوارض آن سبب كاهش كيفيت زندگي زنان يائسه مي گردد. كليد حل اين مشكل تنها در آموزش زنان با شيوه هاي مناسب يادگيري است. با توجه به اهميت آن، اين پژوهش با هدف تعيين سواد سلامت در بين زنان يائسه مشهد انجام شد. مواد و روش ها: اين پژوهش يك مطالعه توصيفي تحليلي است. جامعه آماري را 425 نفر از زنان يائسه 65-45ساله تشكيل دادند. روش نمونه گيري به شكل خوشه اي انجام شد. ابزار مورد استفاده پرسشنامه هاي دموگرافيك زمينه اي و فرم كوتاه سواد سلامت بالغين بود. نتايج به دست آمده با استفاده از آزمون كلموگروف اسميرنف و آزمون هاي همبستگي و كاي دو در نرم افزار SPSS_24 انجام شد. يافته ها:ميانگين سواد سلامت بين گروه هدف 20/69±54/06 از100 بود كه معادل سطح مرزي مي شود. در اين پژوهش 47/8 درصد افراد سطح ناكافي، 17/2 درصد سطح مرزي و 35/1 درصد سطح كافي از سواد سلامت برخوردار بودند. نتيجه گيري: نمره كلي سواد سلامت در جمعيت نمونه بيانگر آن است كه درصد بالايي از زنان سواد سلامت ناكافي دارند و خواهان استفاده از شيوه هاي آموزشي براي رويارويي بهتر با اين شرايط مي باشند. بايد اشاره شود زنان نيازمند اطلاعاتي هستند تا بتوانند قضاوت كنند كه آيا علائم آن ها نياز به درمان دارد يا خير و چگونه مراقبتهاي پزشكي را پيگيري كنند. در اين راستا آگاه سازي اين گروه در مورد يائسگي و عوارض آن نيازمند مداخلات اساسي مي باشد.