مقايسه اثربخشي دو روش آموزش مبتني بر تلفن همراه و سخنراني بر اضطراب بيماران تحت عمل جراحي قلب

سابقه و هدف: هدف پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي دو روش آموزش مبتني بر تلفن همراه و سخنراني بر اضطراب بيماران تحت عمل جراحي قلب در بيمارستان سيدالشهدا اروميه در سال 1396 بود. مواد و روش: طرح پژوهشي نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون، پس آزمون و گروه كنترل است. جامعه آماري اين پژوهش كليه بيماران تحت عمل جراحي قلب در بيمارستان سيدالشهداي اروميه در سال 971396 بودند كه به روش نمونه گيري در دسترس تعداد 60 بيمار انتخاب و به صورت تصادفي در 3 گروه، 2 گروه آزمايش (هر كدام 20 نفر) و 1 گروه كنترل (20 نفر) قرار گرفتند. آزمودني هاي گروه آزمايش1 (مبتني بر تلفن همراه)، تحت آموزش به شيوه تلفن همراه قرار گرفته و آزمودني هاي گروه آزمايش 2 (سخنراني)، تحت آموزش به شيوه سخنراني قرار گرفتند و در مقابل گروه كنترل هيچ آموزشي را دريافت نكرد. براي گردآوري داده ها از پرسشنامه اضطراب اشپيلبرگر استفاده شد. تجريه و تحليل داده ها با روش آماري تحليل كواريانس و آزمون تعقيبي استفاده شد. يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد كه آموزش مبتني بر تلفن همراه و سخنراني بر اضطراب بيماران تأثير دارد و باعث كاهش اضطراب بيماران تحت عمل جراحي قلب مي‌شود. همچنين نتايج آزمون تعقيبي نشان داد كه بين آموزش مبتني بر تلفن همراه و سخنراني تفاوت معناداري وجود ندارد و هيچ كدام بر ديگري ارجحيت ندارد. نتيجه گيري: توجه به آموزش مبتني بر تلفن همراه و سخنراني نقش مهمي در كاهش اضطراب بيماران دارد.