بررسي بازتاب مؤلفه‌‌ها و ويژگي‌‌هاي رمانتيكي و غنايي در داستان‌‌هاي ترجمۀ فرج بعد از شدت

فرج بعد از شدّت، از جمله آثار ارزندۀ قرن ششم به شمار مي‌‌رود كه در بردارنده مسائل اخلاقي و اعتقادي همانند: صبر در برابر سختي‌‌ها، توكل به خداوند در حل مشكلات، ايثار و از خودگذشتي، انسان‌‌دوستي، اميدواري در نيل به آرزوها با توكل به خداوند است. همان‌‌گونه كه از عنوان كتاب برمي‌آيد، نويدبخش گشايش و فرج براي انسان‌‌هايي است كه خود را در معرض مصائب و سختي‌‌ها مي‌‌بينند. درواقع، نويسنده، با بهره‌‌گيري از آيۀ شريفۀ «إنّ مع‌‌العُصرِ يُسري» راه رهايي از سختي‌‌ها را در قالب حكايات و داستان‌‌هاي ديني و تاريخي آموزش مي‌‌دهد. فرج بعد از شدت، علاوه بر اشتمال بر درون‌‌مايه‌‌ها‌‌ي اخلاقي و تعليمي، داراي جنبه‌‌هاي ادبي و هنري به منظور تأثيرگذاري بيشتر در ذهن خواننده نيز است. يكي از جنبه‌‌هاي هنري و ادبي كتاب، بهره بردن نويسنده از ويژگي‌‌ها رمانتيكي و غنايي در داستان‌‌هاست كه مي‌‌توان اين ويژگي‌‌ها را در درون برخي از حكايات و روايات‌‌هاي كتاب مشاهده نمود. تعميم دادن عناصر رمانتيسم به كتاب‌‌هايي از اين قبيل با توجه به اين‌‌كه در دوره‌‌هاي قبل از پيدايش اين مكتب هستند، خارج از تسامح نيست و نمي‌‌توان آن‌‌ها را مطابق با ويژگي‌‌هاي رمانتيسم غرب كه در قرن هجدهم پديد آمد، بررسي نمود؛ امّا ويژگي‌‌هاي رمانتيكي همچون: بيان آزادانۀ احساسات و عواطف انساني، توصيف‌‌هاي مخيّل و هنري، قهرمان‌‌گرايي، فرديّت‌‌گرايي، عشق و مغازله را در معناي غالب آن، يعني ويژگي‌هاي عاشقانه كه در ادبيّات فارسي از آن به ادبيات غنايي تعبير مي‌شود، مي‌‌توان در حكيات فرج بعد از شدت بررسي و تطبيق نمود.