پديد آورندگان :
رضوى نيا، فاطمه سادات دانشگاه علوم پزشكى قم , شريفى مقدم، سروش دانشگاه علوم پزشكى قم - دانشكده بهداشت - گروه آموزش بهداشت و ارتقاى سلامت , محبى، سيامك دانشگاه علوم پزشكى قم - دانشكده بهداشت - گروه آموزش بهداشت و ارتقاى سلامت
چكيده فارسي :
مقدمه: ارتباط، تعامل ميان دو فرد با يك هدف مشخص مي‌باشد. توانايي برقراري ارتباط صحيح نيز، يكي از مهارت‌هاي اساسي زندگي اجتماعي است كه منجر به پيشرفت بشر مي‌گردد. امروزه، آموزش علوم پزشكي، از آموزش‌هاي تئوري محض مي‌باشد كه به هدف كسب مهارت‌هاي انساني و ارتباطي نيز معطوف شده است. شايان ذكر است كه برقراري ارتباط صحيح با مراجعه‌كنندگان و بيماران اثرات مثبتي همچون: بهبود علائم حياتي، كاهش درد و اضطراب و ... دارد و همچنين در راستاي اختلال در ارتباط منجر به اشتباه در تشخيص و .. مي‌شود كه در نهايت نارضايتي بيماران را به همراه دارد. هدف از اين مطالعه، ارزيابي سطح مهارت‌هاي ارتباطي دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي قم در سال 1396 مي‌باشد.
روش: مطالعه حاضر، يك مطالعه توصيفي تحليلي مقطعي است. جامعه آماري آن شامل 281 دانشجويان شاغل به تحصيل در نيمسال دوم 97-96 دانشگاه علوم پزشكي قم مي‌باشد. ابزار گردآوري دادهها شامل پرسشنامه دو قسمتي داراي اطلاعات دموگرافيك و استاندارد مهارت‌هاي ارتباطي در حيطه‌هاي كلامي، شنوايي و بازخورد بود. در نهايت براي تجزيه و تحليل دادهها از نرم افزار SPSS نسخه 21 و آزمون‌هاي T مستقل، ANOVA و ضريب همبستگي پيرسون در سطح معني داري كمتر از 0/05 تحليل گرديد.
يافته ها: در اين مطالعه 38/1% از دانشجويان پسر، 83/3% مجرد نيز بودند. ميانگين و انحراف معيار سن و معدل دانشجويان به ترتيب3/13 ± 21/50 سال و 1/53 ± 16/98 نمره بود. در اين مطالعه 60/5% (170 نفر) از دانشجويان داراي مهارت ارتباطي خوب و 38/4% (108 نفر) متوسط بود. آزمونT مستقل اختلاف معني‌داري را در بين ميانگين نمره مهارت‌هاي ارتباطي و نيز ابعاد آن بر حسب وضعيت محل سكونت نشان نداد ( 0/05< P)اما در ضريب همبستگي پيرسون، همبستگي معني‌داري را بين معدل و بعد كلامي مهارت ارتباطي وجود داشت(r=0/143,p=0/045)
نتيجه‌گيري: ميانگين و انحراف معيار نمره بعد كلامي و بعد شنوايي مهارت‌هاي ارتباطي بر حسب جنس تفاوت معني‌داري را نشان داد (0/05>P) و ميزان مهارت كلامي دانشجويان دختر نيز بهتر از دانشجويان پسر گزارش شد. همچنين لازم به ذكر است، در حد امكان، از كارگاه‌هاي مؤثر جهت افزايش مهارت‌هاي ارتباطي دانشجويان استفاده كرده و منجر به ارتقاي مهارت‌هاي ارتباطي آنان شد. زيرا در صورت موفقيت، مي‌توان به تربيت مناسب دانشجويان پزشكي امروز و ضامنان سلامت آينده اميدوار بود.
چكيده لاتين :
Introduction: Communication is the interaction between two individuals with a specific goal.
The ability to communicate correctly is one of the basic skills in social life, which leads to human
development. Today, medical science education is one of the purely theoretical training that
is related to the goal of acquiring human and communication skills. It should be noted that
establishing the correct relationship with clients and patients has some positive effects, such as
improving vital signs, reducing pain and anxiety, and etc. Moreover, in case of communication
impairment, it causes mistakes in diagnosis which ultimately leads to dissatisfaction of patients.
The purpose of this study was to evaluate the level of communication skills of students in Qom
University of Medical Sciences in 2017.
Method: The current study is a cross-sectional analytical descriptive study. The statistical
population was 281 students in a semester of 2017-2018 at Qom University of Medical
Sciences. Data collection tools included a two-part questionnaire consisting of demographic
information and standard communication skills in verbal, auditory and feedback areas. Finally,
for data analysis, SPSS software version 21 was used, and Independent T-test, ANOVA and
Pearson correlation coefficient were analyzed at a significance level less than 0.05.
Results: In this study, 38.1% of the students were male, and 83.3% were single. The mean and
standard deviation of the students' age and average score were 21.50 ± 3.13 years, and 16.98
± 1.53 respectively. In this study, 60.5% (170 students) had good communication skills, and
38.4% (108) had moderate communication skills. Independent t-test did not show a significant
difference between the mean score of communication skills and its dimensions according to
the location of residence (P>0.05), but the Pearson correlation coefficient showed a significant
correlation between the mean and the verbal dimension of communication skill (P=0.045 and
r=0.143).
Conclusion: The mean and standard deviation of the score in the verbal and auditory
communication skills in terms of gender, showed a significant difference (P<0.05), and the
verbal skill level for female students is better than male students. It should also be noted that,
as far as possible, effective workshops were used to increase student communication skills,
which led to improving their communication skills. Because being successful in this field leads
to be hopeful to education of today's medical students and future health guarantors
