ارزيابي اثر ميان‌مدت آبياري با پساب تصفيه شده بر ويژگي‌هاي فيزيكي و شيميايي خاك (مطالعه موردي: تصفيه‌خانه فاضلاب شهر بندرگز)

در اين پژوهش ضمن بررسي ويژگي هاي فاضلاب ورودي و پساب خروجي از تصفيه خانه شهري بندرگز بر اساس آمارهاي دوره بهره برداري و نمونه برداري هاي صورت گرفته در طي تحقيق، اثرات استفاده ميان مدت از پساب (90-1383) بر ويژگي هاي فيزيكي و شيميايي خاك مورد بررسي قرار گرفت. براي اين منظور، دو نمونه از فاضلاب ورودي و سه نمونه از پساب خروجي تصفيه خانه تهيه گرديد و 25 پارامتر كيفي فاضلاب مورد آزمايش قرار گرفت. همچنين چهار نمونه خاك از عمق 300 سانتيمتري خاك اراضي تحت آبياري با پساب در ابتدا و اواسط فصل كشت و دو نمونه خاك از اراضي مجاور تحت آبياري با آب معمولي تهيه و ويژگي هاي فيزيكي و شيميايي آنها تعيين گرديد. نفوذپذيري خاك نيز به روش استوانه هاي مضاعف اندازه گيري گرديد. نتايج نشان داد كه بر اساس روش آزمايشگاه شوري آمريكا، راهنماي آيرز و وستكات، راهنماي استفاده از آب هندوستان، راهنماي تقسيم بندي كيفي آب ايران، استانداردهاي خروجي تصفيه خانه هاي فاضلاب شهري، راهنماي نشريه شماره 535 وزارت نيرو و استاندارد ملي استراليا پساب خروجي از تصفيه خانه شهر بندرگز براي مصارف آبياري مناسب مي باشد. همچنين كاربرد ميان مدت پساب بر اساس طبقه بندي ريچاردز، شينبرگ و اوستر، رودز و همكاران، آزمايشگاه شوري ايالات متحده آمريكا و راهنماي طبقه بندي اراضي براي آبياري در ايران در مقايسه با اراضي تحت آبياري با آب معمولي محدوديتي بر گياهان و افزايش شوري و مشكلات سديم را به وجود نمي آورد.