از فلسفه علم تا فلسفه علوم انساني (درآمدي بر فلسفۀ علوم‌انساني از نظرگاه هيدگر)

پرداختن به فلسفه علوم انساني بدون طرح بحث از فلسفه علم امكان‌پذير نيست. هيدگر هرچند به‏صراحت به فلسفه علوم انساني ورود نكرده است، با توجه به ايده‌هايي كه در باب فلسفه علم طرح كرده و نيز از طريق تتبع در مطاوي برخي آثار و درس‌گفتارهاي وي، امكان طرح پرسش از فلسفه‌ علوم انساني وجود دارد. با عنايت به مناقشاتي كه پديدارشناسي هرمنوتيكي هيدگر درحوزه علم ايجاد كرده است و نيز تحليلي كه او از انسان به مثابه دازين و حيث تاريخي دازين ارائه مي‌كند، زمينه براي طرح جدي فلسفه علوم انساني نيز فراهم مي‌گردد. اين جستار مي‌كوشد حلقه وصلي ميان دعاوي هيدگر در باب علم به‌نحو عام و نسبت اين دعاوي وي با علوم انساني برقرار سازد و نشان دهد رويكرد فلسفي هيدگر در قبال علم نه تنها قابليت تعميم به ساحت علوم انساني دارد، بلكه علوم انساني را نيز با پرسش‌هاي بنياديني مواجه مي‌سازد. در پايان با توجه به تأملات ظريفي كه هيدگر در باب هرمنوتيك و فهم و تفسير دارد و قواعدي را كه او و پيروان او براي آن بر مي‌شمارند، نشان داديم كه چگونه اين قواعد مي‌تواند اعتبار بيناذهني براي علوم انساني ايجاد كند يا عينيتي براي مضامين و محتوياتي كه در اين سنخ از معرفت وجود دارد، بيافريند.