ماهيت ادراك حسي و اعتبار آن از منظر حكمت عقلاني وحياني

ادراك حسي يكي از مسائل بسيار مهم در معرفت‌شناسي است. مسئله اصلي اين مقاله بررسي ماهيت و اعتبار ادراك حسي در چارچوب حقيقت‌گرايي است. در اين مقاله از برخي يافته‌هاي وحياني بهره گرفته شده است. گرچه امروزه اين يافته‌ها چندان پنهان نيستند كه استناد به وحي در آنها ضروري باشد، اما يكي از اهداف مقاله نشان‏دادن اين نكته است كه اگر متفكران مسلمان به اين يافته‌ها توجه مي‌كردند، بيش از هزار سال پيش به يافته‌هاي اين مقاله مي‌توانستيم دست يابيم. در اين مقاله هم از ماهيت ادراك حسي و هم اعتبار آن تحليلي جديد ارائه شده است. شايد جذاب‌ترين يافته مقاله اين نكته باشد كه بدون انكار شخصي‏بودن مفاهيم شخصي، آنها را حاصل تجريد دانسته و عقل را عامل اين تجريد شمرده است. نويسنده تلاش كرده است دو موضوع را به اثبات برساند: نخست اينكه ادراك حسي‌ عبارت است از ادراك امري طبيعي با واسطه اندام حسي‌ در حين تأثير آن امر طبيعي بر يكي از اندام حسي‌؛ ديگر اينكه ادراك حسي مسبوق به ادراكي اجمالي پيشين از همان شيء محسوس است. در اين ضمن، تحليلي جديد از اقسام مفاهيم نيز ارائه شده است.