سبك شناسي سوره ذاريات

سبك شناسي متون، از جمله روش هايي است كه ما را به معنا و مفهوم‏سازي هاي متكلم و جنبه هاي زيبايي متون راهنمايي مي كند. پژوهش حاضر بر اساس معيارهاي سبك‏شناسي ، به بررسي زيبايي‏هاي ادبي سوره ذاريات در سه سطح زباني، ادبي و فكري پرداخته است. حاصل بررسي بدين صورت است كه كلمات و صوت حاصل از آنها در جلب توجه مخاطب و خواننده تأثير و ارتباط تنگانگي با معناي آيات دارد. آهنگ و ايقاع در جان شنونده واكنش بر مي انگيزد و در مخاطب اثر مي گذارد كه از نمونه‏هاي آن مي توان به شروع سوره با ريتم كوبنده اشاره كرد كه نوعي هشدار باش به شنونده است. در سطح صرفي و نحوي، كلمات مفرد، جمع، نكره و معرفه كه در اين سوره مشاهده شد، همگي داراي نكات دقيقي است و در معناي آيه يا در لايه هاي معنايي تأثير دارد. اگر در جمله اي استفهام به كار رفته، در وراي آن، نكته اي بلاغي و اسلوبي است و با هدف گوينده هماهنگ است. همچنين استفاده از ارائه هايي چون ايغال، اسلوب حكيم و مجاز علاوه بر اينكه موجب شيوايي و تأثيرگذاري سوره شده، همگي در راستاي هدف آيات است. در سطح فكري، با به‏تصويركشيدن نعمت‏ها و عذاب‏ها به صورت محسوس و عيني، مخاطب را در فضاي حس و لمس توصيفي قرار مي‌دهد تا با وضوح و شفافيت آن را در ذهن تداعي كند كه از جمله اين موارد مي توان به تشبيه باد عذاب به نازايي و مفهوم حركت به سوي خدا و عدم دلبستگي به دنيا را نام برد.