الگوي استخراج نظام‌مند منابع و ابزارهاي معرفت از قرآن كريم

مسئله منابع و ابزارهاي معرفت و تفكيك صحيح آنها از همديگر، همواره مورد بحث عالمان معرفت‎شناسي بوده است. به دليل جايگاه والاي قرآن نزد انديشمندان مسلمان در تبيين انديشۀ اسلامي، توجه به آموزه‌هاي آن در اين مسئله و به‎دست‏آوردن منابع و ابزاهاي معرفت قرآني، همچون ديگرمسائل معرفتي براي معرفت‌شناسان اسلامي، اهميت ويژه‎اي خواهد داشت. علاوه بر استفاده‌هايي كه با روش‌هاي معمول در قرآن‌پژوهي موضوعي، در حل اين مسئله از ساحت قرآن كريم صورت گرفته است، مي‌توان با رويكردي جديد، به نتايج كامل‌تري در شناسايي و تفكيك منابع و ابزارهاي معرفت قرآني دست يافت. در اين كتاب آسماني، استعمال واژه‌هاي داراي بار معرفتي در قالبي خاص، الگويي را براي استخراج نظام‌‎مند منابع و ابزارهاي معرفتي كه در خدمت هدف هدايتگري قرآن قرار مي‌گيرند، در اختيار ما قرار مي‌دهد. در اين تحقيق ابتدا وحدت ساختاري برخي عبارات قرآن در به‎كارگيري واژگاني كه از لحاظ معرفت‎شناسي در قاموس اصطلاحات قرآني حائز اهميت‌اند، نشان داده مي‏شود و بر اساس اركان اين ساختار، الگويي براي شناسايي و استخراج منابع و ابزارهاي معرفت قرآني، معرفي مي‏شود، سپس معناي لغوي و اصطلاحي واژگان معرفتي به‏كاررفته در اين الگو مورد بررسي قرار مي‌گيرد. در ادامه با دنبال‏كردن اين الگو در تمامي آيات، منابع و ابزارهاي معرفت قرآني استخراج شده، به صورت دسته‌بندي‏شده ارائه مي‌گردد.