اثر كاربرد زئوليت طبيعي و مديريت آبياري بر عملكرد و اجزاي عملكرد گياه دارويي سياهدانه (Nigella sativa L.)

اين پژوهش با هدف مطالعه و بررسي اثر بر همكنش تنش آبي و سطوح مختلف زئوليت بر خصوصيات رشد و عملكرد گياه دارويي سياهدانه در طول يك فصل زراعي (1397-1396) انجام شد. طرح آزمايش بلوك هاي كاملاً تصادفي و بصورت كرت هاي خرد شده بود و تيمار آبياري به عنوان تيمار فرعي در دو سطح (I1و I2: به ترتيب آبياري با تأمين 100 درصد و 50 درصد نياز آبي) و تيمار زئوليتبه عنوان تيمار اصلي در سه سطح (Z0: بدون مصرف و Z1 و Z2: به ترتيب با استفاده از زئوليت پتاسيمي در سطح دو و چهار گرم به ازاي هر كيلوگرم خاك) با سه تكرار در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه بيرجند انجام شد. تحت اثر بر همكنش زئوليت و تنش آبي، بيشترين مقادير پارامترهاي ارتفاع بوته 16.88 سانتيمتر، وزن تر و خشك، و وزن هزاردانه به ترتيب 11.96، 9.33، و 13.19 گرم، و تعداد كپسول در بوته و دانه در كپسول بترتيب 10.11 و 52.44 و عملكرد دانه 874.77 كيلوگرم در هكتار و كارآيي مصرف آب 0.135 كيلوگرم بر مترمكعب و كمترين مقادير حاصله به ترتيب با مقادير 13.33 سانتيمتر، 7.4، 5.05، 11.95 گرم، 8.33 و 44.44 براي تعداد كپسول در بوته و دانه در كپسول، 748 كيلوگرم در هكتار و 0.118 كيلوگرم بر مترمكعب حاصل شد. تنش آبي منجر به كاهش خصوصيات رشد و عملكرد گياه دارويي سياهدانه گرديد بر اين اساس، كاربرد زئوليت در سطوح زياد (15 تن در هكتار) و علي الخصوص تحت اثر آبياري كامل گياه مي تواند منجر به حداكثر ميزان عملكرد و خصوصيات رشد سياهدانه شود.