جايگزيني مدل مديريتي « بهداشت آب» با «مهندسي كيفيت آب» راه‌ كاري براي مديريت كارآمدتر در تامين و توزيع آب آشاميدني

كيفيت آب با سه مؤلفه‌ صيانت از سلامت افراد و جامعه، مقبوليت و پذيرش عمومي و اثرگذاري بر دوام (پايداري) تأسيسات، در معرض قضاوت و داوري است. در دوران معاصر، استحصال بيش از سرعت بازيابي منابع آب، همراه با فقدان اعمال انضباط‌ها و نظارت‌هاي كارآمد بر مديريت آلاينده‌ها و حراست از آب‌ها، زوال كيفيت منابع آبي كشور را سرعت بخشيده و تغييرات ناخواسته‌ آن را سبب شده است. اين درحالي است كه مطالبه‌ي اجتماعي از موضوع كيفيت آب، از مرز سالم بودن و اثرگذاري آن بر سلامت فراتر رفته و به حوزه‌هاي رضايت‌مندي اجتماعي و حفاظت از تأسيسات، تسري يافته است. در چنين شرايطي، واحدهاي بهداشت آب در شركت‌هاي آب و فاضلاب، با ساختار سنتي الهام گرفته از نهادهاي بهداشتي، كه كيفيت آب را متوقف بر جوانب اثرگذاري آن بر سلامت مي‌داند، قادر به پاسخ‌گويي به مطالبه عمومي در موضوع كيفيت آب نخواهند بود و لازم است با در نظر داشتن افق آرماني مطلوب و با نگاهي تحول‌گرايانه، مدل «مهندسي كيفيت آب» را جايگزين «بهداشت آب» سازند. در اين مدل، مهندس كيفيت آب، با اشراف بر مباني علمي كه نمونه‌اي از آن در موضوع نيترات اشاره شده است و با رعايت الزام‎‌هاي مديريت تطبيقي، از داده‌هاي خام آزمايشگاهي، شاخص‌‎هاي كارآمد مديريتي، استخراج و با درنظر داشتن نظم‌هاي اقتصاد، ارزيابي خطر و نيازهاي فني و اجتماعي، بهترين و صحيح‌ترين استنتاج‌ها را ارايه مي‌دهد. همچنين با اعمال نظر در تصميم‌هاي مرتبط با طراحي فرآيندها و سازه‌هاي پالايش، ذخيره ‌سازي و انتقال آب و انتخاب مواد و مصالح، ايده‌ي مهندسي كيفيت آب را محقق مي‌سازد.