مروري بر فرآيند انعقاد شيميايي براي حذف فلزات سنگين از آب

آلودگي فلزات سنگين به يكي از ضروري‌ترين مسائل زيست‌محيطي تبديل شده است كه يك تهديد بالقوه براي سلامت انسان نيز محسوب مي‌شود. اين مقاله به بررسي عملكرد فرآيند انعقاد شيميايي در از بين بردن فلزات سنگين از آب مي‌پردازد. فرآيند انعقاد شيميايي، يك روش معتبر است كه به‏وسيله هيدروليز گونه‌هاي انعقادكننده غيرمعدني تحت شرايط مختلف آب خام و فرآيند انعقاد تعيين مي‌شود و مكانيسم‌هاي اصلي در حذف فلزات سنگين از آب، تشكيل كمپلكس با مواد آلاينده و در نهايت ته‌نشيني كردن آن‏ها مي‌باشد. در مقايسه با انعقادكننده‌هاي پايه آلومينيومي، مواد انعقادكننده پايه آهني عملكرد بهتري در دامنه وسيع‌تري از pH و سطح ويژه بزرگ‌تر در طي فرآيند تشكيل لخته دارند. وضعيت والانس1 آرسنيك و آنتيمون مي‌تواند بر كارآمدي فرآيند تأثيرگذار باشد. بنابراين، اكسيدكننده‌ها و كاهش‌دهنده‌ها اغلب با مواد انعقادكننده غيرمعدني استفاده شده در اين فرآيند تركيب مي‌شوند. مشخص شده است كه pH فاكتور مهمي است كه مستقيم يا غيرمستقيم بر عملكرد فرآيند انعقاد اثرگذار است. كمپلكس تشكيل‌شده از برهم‌كنش بين آلاينده‌هاي غيرآلي/ آلي و مواد منعقد كننده غيرآلي ممكن است در حذف فلزات سنگين سهيم باشد. به‏طور كلي، فرآيند انعقاد شيميايي يك روش موثر براي كنترل آلاينده‌هاي فلزات سنگين است كه مي‌تواند به‏تنهايي يا همراه با ديگر روش‌هاي تصفيه آب مورد استفاده قرار گيرد.