اثربخشي درمان فراشناختي بر كاهش علايم افسردگي، مؤلفه‌هاي سندرم شناختي توجهي و راهبردهاي مقابله‌اي ناسازگارانه در بيماران مبتلا به افسردگي اساسي

مقدمه: هدف از اين مطالعه بررسي اثربخشي درمان فراشناختي بر بهبود علايم افسردگي اساسي، سندرم شناختي توجهي و مقابله هاي ناسازگارانه در دو بيمار مبتلا به اختلال افسردگي اساسي بود. توصيف بيمار: در يك طرح تك موردي تجربي با خط پايه چندگانه، 2 زن مبتلا به اختلال افسردگي اساسي با هشت جلسه به صورت هفتگي تحت درمان فراشناختي و دارودرماني با داروهاي ضدافسردگي قرار گرفتند. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش شامل پرسشنامۀ افسردگي بك، مقياس اختلال افسردگي اساسي، باورهاي فراشناختي، پرسشنامۀ فراشناخت ها، سبك پاسخ دهي نشخواري و مقياس سندرم شناختي توجهي بود. يافته ها: داده ها نشان داد كه درمان فراشناختي منجر به كاهش نمره هاي آزمودني ها در مقياس فراشناختي و مقياس سبك پاسخ دهي نشخواري در پس آزمون و پيگيري 2 ماهۀ پس از آن مي شود. نمره هاي سندرم شناختي توجهي و مقياس اختلال افسردگي اساسي كاهش قابل ملاحظه اي نشان دادند. نتيجه گيري: درمان فراشناختي به عنوان يك رويكرد جديد درماني، روشي مؤثر براي بيماران مبتلا به اختلال افسردگي اساسي است. اثر درمان فراشناختي مي تواند به علت كاهش در نشخوار فكري و باورهاي فراشناختي مثبت و منفي باشد.